tag:blogger.com,1999:blog-57562502068085135882023-11-15T23:54:05.895-08:00रेघोटीहातात पेन्सील मांडीवर पाटी ,
पहिलीच अवतरली ती होती रेघोटी !Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.comBlogger71125tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-3603499398596808532020-08-23T20:58:00.002-07:002020-08-23T21:27:08.042-07:00गणपती बाप्पा मोरया<blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><span style="font-family: Arial; font-size: x-large; white-space: pre-wrap;">गणपती बाप्पा मोरया. </span><div><span style="font-family: Arial; font-size: x-large; white-space: pre-wrap;">बाप्पा.. मला कळायला लागल्यापासून बाप्पा हा माझा जिव्हाळ्याचा विषय ( सगळ्यांचा असेल म्हणा). तर गणपती चे हे दिवस सणापेक्ष जास्ती नवचेतना, उत्साह आणि आनंदाची पेरणी करण्याचे असतात. बाप्पा जसा पहावा लोभस, गोड आणि गोजिराच दिसतो. त्याच्याशी असलेलं नातं अनामिक, न समजावता येणारं तरी मनात खोल रुजलेलं आहे. </span></div><div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial; font-size: x-large;"><span style="white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></div></div><div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial; font-size: x-large; white-space: pre-wrap;">बरं हा आवडायला भाविक, धार्मिक किंवा आस्तिक असायची गरज नाही फक्त निरागसता आणि सौंदर्य बघायची क्षमता असली की भरतोच हा मनात. </span></div></div><div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial; font-size: x-large;"><span style="white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></div></div><div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial; font-size: x-large; white-space: pre-wrap;">जितके वेळा पाहू प्रेमात पडतो त्याच्या. यंदा मार्च पासून इतकं शांत आणि बिनघोर कधी वाटलंच नाही जितकं आता वाटतंय. याच्या आगमनाची चाहूल लागली आणि निमिशात विश्वास, उत्साह आणि आशा (hope) सचेतन झाली. भीती, अस्थिरता, दुःख, वेदना, कोरोना महावारीने आलेली मरगळ या परिस्थितीत चेतनेची आणि विश्वासाची फुंकर घातली ती बाप्पाच्या आगमनाने आणि दर्शनमात्रे कामना पूर्ती ची प्रचिती अली. </span></div></div><div><div><span style="font-family: Arial; font-size: x-large;"><span style="white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></div></div><div><div><span style="font-family: Arial; font-size: x-large; white-space: pre-wrap;">बाप्पाचं शक्ती, बुद्धी,प्रेम, प्रेरणा, विश्वास, नीती, सखा, सांगाती. </span></div></div><div><div><span style="font-family: Arial; font-size: x-large; white-space: pre-wrap;">आणि तोच चेतना. </span></div></div><div><div><br /></div></div><div><div><span style="font-family: Arial; font-size: x-large; white-space: pre-wrap;">टिप: </span></div></div><div><div><span style="font-family: Arial; font-size: x-large; white-space: pre-wrap;">मानसिक शांतता जरूर मिळलीये या दोन दिवसात. पण म्हणून विसर्जनाला गर्दी करून हेल्थ वोरीयर्स ची चिंता आणि विघ्न न वाढवण्याची बुध्दी ही यानेच दिलीये आणि म्हणून विसर्जन घरात कुंडीतच करणार</span></div></div></blockquote><div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><div style="text-align: left;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote></div><div style="text-align: left;"><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote></div><div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: Arial; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></p><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><br /></p></div></div>Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-16005125023620850792020-07-13T06:13:00.001-07:002020-07-14T05:13:36.607-07:00लॉक डाऊन : अनिश्चिततेतील निश्चित क्षण <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "segoe ui historic", "segoe ui", helvetica, arial, sans-serif; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="font-family: inherit;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">सकाळ झाली.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">माणूस नावाच यंत्र फिरू लागलं. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">सरावाचे आवाज गजर, गिझर, मिक्सर, फोडणी, मोबाईलची रिंग,आवरा चा ओरडा, पाण्याची धार, डब्याची झाकण, उकळणार्या चहाचा वास. दूधवाला, पेपरवाला, घंटा गाडी, बाईक, रिक्षा, स्कुल बस, मुलांचा कलकलाट, बसचा हॉर्न, ब्रेक, ट्रेन ची धडधड</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">दिवस संपला.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">माणूस यंत्रातील इंधन जरा कमी झाले. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">घर नावाच्या भिंतीत पोचला. परत आवाज बायको, मुलं, आई बाबा, भांडी, कटकट, टीव्ही ची बोंबाबोंब, मोबाईलची रिंग, बातम्यांचा आणि बातमीदारांचा कंठशोश .</span><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">अंथरूण नावाच्या चार्जर वर अंग टेकल्यावर हाडांची कडकड. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">आणि निरव शांततेत झोपेच्या आधीन व्हायच्या आधी येतो तो सर्वात भयानक आतला आवाज. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">का कश्यासाठी असे प्रश्न. पण सारवलेला माणूस.. सरावानेच तो आवाज दाबला जातो. मग झोप, रात्रीच्या गर्भात विरघळून जातो तो. सकाळच्या निश्चित चाकोरीसाठी.</span></div>
</div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "segoe ui historic", "segoe ui", helvetica, arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="font-family: inherit;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">आणि एक दिवस, अचानक त्या देशाचे पंतप्रधान एका अपत्तीशी झुंजण्यासाठी चाकोरीला ब्रेक लावतात. इतका बाका प्रसंग की पूर्ण देश बंद(लॉक डाऊन).</span></div>
</div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "segoe ui historic", "segoe ui", helvetica, arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="font-family: inherit;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">माणूस यंत्र परत पळत सुटतं. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">पुन्हा: आवाज टिव्ही चा, फोन चा, रांगा लावा ची ओरड, धान्याच्या ऑर्डर चा आवाज. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">आणि मग एक शांतता.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">एक दोन आठवडे आरामाचे जातात. मग सधन वर्गात अन्नपूर्णा संचारते. विविध पदार्थ बनतात. आणि हातावर पोट असलेला वर्ग उद्याच्या अन्नाच्या बाबतीत साशंक होऊ लागतो.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">आवाज सुरूच असतात. आकडे शेअर मार्केट चे, वाढत्या रुग्णांमचे, लॉक डाऊन च्या उरलेल्या दिवसांचे. माणूस यंत्र गडबडून जातं. भिषण सवयीची नसलेली अनिश्चितता आणि पंढपेशी माणूस यंत्र आतून हलायला लागतं.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">यंत्राला भावना दाटून येऊ लागतात. सवयच नसते आपल्या माणसात रमयची घरात बसायची.</span></div>
</div>
<div dir="auto" style="font-family: inherit;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">खाऊ पिऊ ची मज्जा संपत जाते आणि 50% तरी पगार पुढल्या महिन्यात होईल का अशी भीती वर डोकं काढते. </span></div>
</div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "segoe ui historic", "segoe ui", helvetica, arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="font-family: inherit;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">चिंता, काळजी, निराशा, कंटाळा यात या माणूस यंत्राला जिवंतपणाची जाग येते. गरजांचं प्रमाण व्यस्त असलं तर कमी पैशात आपल्या माणसाच्या उबेत जगता येते असा साक्षात्कार होतो. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">रोज रात्री झोपताना सरावाने दाबून टाकलेला तो आवाज ऐकायचं भान येतं. आपल्या आजूबाजूला, सूर्य पक्ष्यांच्या किलबिलाटात उगवतो. पक्षी, पाखरं झाडं सुरेल संगीत गुफतात हे नव्याने लक्षात येते. घर नावाच्या भिंतीना घरपण येऊ लागते. </span><span style="font-family: inherit; font-size: large;">आणि धीर येतो माणूस यंत्राला माणूस म्हणून स्वतःशी संवाद साधायचा. </span><br />
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">सुरू होतो एक नवा प्रवास. </span><span style="font-family: inherit; font-size: large;"> </span></div>
</div>
</div>
<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "segoe ui historic", "segoe ui", helvetica, arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;">
<div dir="auto" style="font-family: inherit;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">अनिश्चीततेने शिकवलेला निश्चित क्षणात जगायचा प्रवास.</span></div>
</div>
</div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-18489524089788564262020-07-11T03:33:00.003-07:002020-07-11T03:34:37.144-07:00लॉक डाऊन डायरीज<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">खूप प्रेम करून लग्न केलं तिने. लग्न ठरलं, ते दोघे भेटत राहिले रुसवे फुगवे ते मनवण यातला रोमान्स कधी त्याला उकललाच नाही. कळली ती चिडचिड! त्याच ठरलेलं होत हे योग्य ते अयोग्य. तिच्यापेक्षा खूपसा वेगळा रोमान्सशी फारसा संबंध नसलेला ' तो ' तिला आवडला. फार क्लिअर वाटायचा तो तिला. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">तिला बोलायला खूप आवडायचं त्याला अवडीचंच बोललेलं आवडायचं. ती वाहत होती तिच्या मनातल्या त्याच्या प्रतिमेत तो अलिप्त होता बहुतेक. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ती स्वतःला स्मार्ट म्हणायची, समाजाच्या योग्य आयोग्यतेची गणित तिला फार जमायची. कुठे हसायचं, कुठे हटकायच, कुठे भांडायचे अन कुठे एक पाऊल पुढे तर कधी एक पाऊल मागे टाकायचं हे तिला बरोबबर उमगायच. नाती त्यामुळे फुलतात हा तिचा अनुभव होता.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ते दोघे भेटत राहिले. ती स्वप्नात आणि तो भविष्यात जगायचा. त्याचे ते प्लॅन्स ऐकून ती भारावून जायची. तारुण्याची उमेदीची वर्ष त्यांनी एकत्र घालविली, म्हणजे लग्न संस्कार? की सोहळा? काय तो करून एका पवित्र बंधनात दोघे एकत्र आले की बांधले गेले समाजाच्या चौकटीत? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ते काही असो, तर ती दोघे लग्न करून एक सुखद संसाराची स्वप्ने पहात एकत्र नंदू लागली. ती रुळत होती, शिकत होती सासू सासरे, दीर, नणंदा अशी नवी नाती स्वीकारायला, या नंतर आपसूक येणाऱ्या जबाबदाऱ्या पेलायला. ती खुलत होती, शोधत होती तिच्या मनातल्या प्रतिमेत त्याला...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">काही दिवस, महिनेही नाही गेले आणि तणावाने आधी बेडरूम मग घर आणि मग मनं ओतप्रोत भरली. आधी लग्नास योग्य असलेली ती त्याला असमंजस, त्याला त्रास द्यायला लग्न करून आलेली खलनायक वाटायला लागली. तिची कथा काही निराळी नव्हती तिलाही तो रुक्ष आणि स्वमग्न वाटायला लागला. त्यात भर म्हणजे सासर आपलं मानून सगळं करत असूनही बेजबाबदार पणाचं लेबल तिच्या माथी चिकटलच.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">हळू हळू बोलण्याची भांडण झाली. अबोला नव्हता पण एक घुसमट होती. नात्यात एक दुरावा पसरत होता. वाद नको म्हणून सो कॉल्ड सोडून दिलेल्या गोष्टी मनात साचत रहायच्या. एकमेकांना सोडायची हिम्मत नव्हती किंवा नात फरफटत न्यायची सवय झालेली काही असेल पण ते एकत्र राहिले.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> आजारपणात साथ, गरजेला हात मिळत होता पण मनं मात्र कोरडीच होती कित्येक वर्ष्यापासून. भांडून चिडून कंटाळून काही विषय कायमचे बंद झाले ते मॅच्युरिटी च्या गोड लेबल खाली मिरवले. वरवर प्रगल्भ वाटणार नातं आतून पोकळ आहे, हे फक्त त्याच दोघांना माहीत होते आणि त्या दिखाव्याच्या आत सोसलेले एकटेपण आज त्यांना सलत होतं.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">मोकळं व्हायचं होत त्यांना. २ वर्ष्यापासून प्रयत्न करत होते वेगळं होण्याचा पण पंढपेशी मन धजत नव्हते. गुंता फार वाढत होता.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">अशात मग सक्तीची बंदी आली. मुलगा घरी येऊ शकत नव्हता आणि हे कुठे जाऊ शकत नव्हते. कित्येक वर्ष एकमेकांच्या नसण्याची सवय असलेल्या या दोघांना 2 आठवड्यानंतर एकमेकांशी बोलावेच लागले आणि आश्चर्य म्हणजे या समांतर जगणाऱ्या जीवांना एकमेकांशी भांडत भांडत मग बोलताही आले.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">5 आठवड्यांनंतर गुंता सुटला, पण वेगळे न होण्याच्या निर्णयावर. नव्याने ते दोन जीव उतार वयात एकमेकांना भेटले होते. अधिक पोक्त अधिक विचारी बनून.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> 6 व्या आठवड्यात त्यांच्या लग्नाला 33 वर्षे पूर्ण होतील.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">म्हणजे त्याचा anniversary cake खयला काही मला जाता येणार नाही पण निदान लॉक डाऊन संपल्यावर यांच्या बरोबर कोर्टात मात्र जावे लागणार नाही हे निश्चित.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">लॉक डाऊन चा positive effect </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">टीप: हे माझे नातलग लागत नाहीत त्यामुळे कोण ग असे पर्सनल वर विचारू नका. फक्त खूप नकारात्मक वातावरणात एक पोसिटीव्ह गोष्ट अनुभवली ती लिहावीशी वाटली म्हणून हा लेख प्रपंच</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">.... रेश्मा आपटे</span></div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-12222677661519689112018-11-19T01:34:00.000-08:002018-11-19T01:34:42.342-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
नन्ही मुन्नी सोनी बच्ची ,<br />
डरी सहमी एक परी<br />
मीठी बोली सुन्दर हसी<br />
उसकी हर रीत न्यारी<br />
<br />
गुम सुम गुम सुम<br />
होठ गुलाबी पाले चुप्पी<br />
छोटी छोटी नयना भूरी<br />
करे दिल की बात सारी<br />
<br />
खिलखिलाती चहकती<br />
माँ पापाकी की दुलारी<br />
प्रेम भक्ति का संगम न्यारा<br />
नानी की तो जीवन धरा<br />
<br />
घी मख्खन बिना ना न्याहारी<br />
दादा दादीकी ये लाडली<br />
ग़ुस्से से कभी गाल फुलाई <br />
दिदीकी गुड़िया प्यारी<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-39998454374867760642018-09-19T05:26:00.000-07:002018-09-19T05:26:12.973-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-tw_I8CgnLL9X2kVzOl47eZm1Zg8UjkmLpk6pHmWCkRr2CWUQajFOvdgVxGJxkekSFlX4YbPjqc9O453Pn4RSLvtB8EJ2t7CfksvAqPSvESoU1xKcbrvbn2sxyte5_oC8_Bxg83xSMooc/s1600/white+rose.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-tw_I8CgnLL9X2kVzOl47eZm1Zg8UjkmLpk6pHmWCkRr2CWUQajFOvdgVxGJxkekSFlX4YbPjqc9O453Pn4RSLvtB8EJ2t7CfksvAqPSvESoU1xKcbrvbn2sxyte5_oC8_Bxg83xSMooc/s320/white+rose.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
नसती का रे मिटली भांडणं </div>
<div style="text-align: center;">
थोड्या गोडी गुलाबीने?</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
नसतं का टिकलं नातं </div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
दोघांच्या समजुतीने?</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
तुझ्या जागी तू बरोबर होतास, </div>
<div>
<div style="text-align: center;">
माझ्या जागी मी चुकीची नव्हते ,</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
भांडणं होती, तक्रारी होत्या, </div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
रुसवे फुगवेही अविरत होते,</div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
पटत नव्हता पूर्ण माणूस </div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
की मुद्दा होता खटकत?</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
खदखदत राहिलो आतून</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
केली विचारांची गल्लत </div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div>
<div style="text-align: center;">
चूक बरोबर ठरवताना मात्र </div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
सगळं काही गुंतत गेलं </div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
अहंकार सुखावत होता पण </div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
नातं मात्र संपत गेलं. </div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
खूप खूप आलोय दूर </div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
बघूया सामोरे जाऊन या प्रश्नांना </div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
ओळखून एकमेकांचा नूर </div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
जपता येतंय का काही क्षणांना ?</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<br />
... रेश्मा आपटे </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-14033499228261908612018-09-19T04:10:00.000-07:002018-09-19T12:37:04.252-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">हातात वाफाळलेल्या कॉफीचा कप घेऊन ती नुकतीच बाल्कनीत अली. झोपाळ्यावर निवांत टेकत असतानाच वातावरणात भरून राहिलेल्या मातीच्या गंधाने तिला गुंग केलं. तिने कॉफीचा पहिला घोट घेतला आणि धुंद हवेत मन बेधुंद झालं.</span><br />
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv0GkQBmjZhzMSXe5AyF7mf4fp0PinJ9v_PJr3skNflkjAy8HOSaYpeC7ihgtEnkuwbRCPIDTU0p1c3ITjOBAtcG9K4mKydj9kG6o7DLLCMMU23ABgqT3cpGwzTZATAlawVEthPvctmZln/s1600/coffee+mug+girl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="299" data-original-width="450" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv0GkQBmjZhzMSXe5AyF7mf4fp0PinJ9v_PJr3skNflkjAy8HOSaYpeC7ihgtEnkuwbRCPIDTU0p1c3ITjOBAtcG9K4mKydj9kG6o7DLLCMMU23ABgqT3cpGwzTZATAlawVEthPvctmZln/s320/coffee+mug+girl.jpg" width="320" /></a></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">कॉफीची चव जिभेवरून तरंगत तिच्या जाणिवेत उतरली आणि पावसाची रिमझिम जणू डोळ्यात साठली. कॉफी त्याला फारशी कधीच आवडली नाही पण तिला खूप आवडायची,10 वर्ष चहा करूनही तिला एक कप चहाचा अंदाज कधी जमलाच नाही मग उरला म्हणून, कधी तो ऐनवेळी नको म्हणाला म्हणून चहाची ओळख झाली आणि कॉफी जराशी मागे पडली पण कॉफी प्रेम ते मात्र तसच अबाधित राहिलं. दोघांनी भेटून विचार करून लग्न केलं एकमेकांचं वेगळेपण समजून आयुष्याकडून एकमेकांच्या अपेक्षा जाणून ते एकत्र आले. लग्नानंतर मात्र कसं कोण जाणे दोघांमध्ये दरी निर्माण झाली. एकमेकांकडून असलेल्या अपेक्षांमध्ये प्रेम हळू हळू घुसमटायला लागलं. त्याच तसं असणंं तीच तसं नसणं महत्वाचं वाटायला लागलं आणि खटके उडायला लागले. मोठ्यांच्या म्हणण्याप्रमाणे नातं मुरलं की लोणच्याच्या फोडींसारखं मऊ होतं. </span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">तिने वाट पहायची ठरवलं. तिचं त्याच्यावर अवलंबून असणं त्याला आधी सुखावून जायचं पण नंतर हेच खटकायला लागलं. बँक, बाजारहाट, घरातली काम याचबरोबर हळू हळू बल्ब बदलणे, इलेक्ट्रिशन ला बोलावणे, प्लमबर ची काम, ही मनात नसताना तिने स्वतःवर घेतली. यात स्री किंवा पुरुष हा भेद नव्हता तर आईकडे ही काम तिचे बाबा करायचे हा साधा हिशोब होता. </span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">त्याचा डबा,आवडी निवडी, मूड, त्यांच्या पध्धती, स्वतःचं करियर सांभाळत त्याला खूष ठेवणं तिला कधी जमलंच नाही. नातं जपण्याचा ती आटोकाट प्रयत्न करत होती. काही वर्षांपासून ती त्याला सांगत होती, मला इतकं स्वावलंबी करू नकोस की माणसं नकोशी होतील उत्तराखातर, तुझी डिपेंडंसी मला जॉब सुध्दा शांतपणे करू देत नाही म्हणून तो फक्त चिडायचा.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;" /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">चिडला की ओरडायचा, ती कशी काहीच करू शकत नाही आणि त्याला कशी टेंशन निभावावी लागतात यावरून खूप बोलायचा. ती खूप भांडली की सोडून जाईन निघून जाईन म्हणायची आणि तो चिडून, “बघ तुला काय करायचं ते” इतकच बोलायचा. जायची सोय नव्हती अस नाही पण मुलं संसार आणि तो तिला हवा होता. ती चिडायची रडायची आणि धमक्या द्यायची तिच्या सोडून जाण्याच्या पोकळ धमक्यांचा आता त्याच्यावर अजिबात परिणाम होतं नव्हता. रात्री भयंकर संतापलेला तो सकाळी काही घडलंच नाही असं वागायचा. चिडलो तर चिडलो त्यात काय इतकं अस म्हणायचा त्याचा मूड छान असला की त्याला तिनं हसायला हवं असायचं, त्याचा मूड खराब असला की तिने शांत बसून ऐकणं अपेक्षित असायचं अश्या वेळी ती माणूस आहे तिच्या मनात काही खदखदत असतं, तिला काही वाटतंय का? कामाचे व्याप आहेत का असले साधे विचारही त्याच्या मनाला शिवायचे नाहीत आणि मग तिच्या अपेक्षा आणि त्याच्या अपेक्षा एकमेकांना भिडायच्या आणि त्यातून सरावाचा वादंग उठायचा.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;" /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">बोलून चिपड झालेल्या विषयांना परत परत गुर्हाळातून फिरवलं जायचं. मनं विरहित दोन शरीर फक्त सवय म्हणून जवळ यायची ती अधीरता त्यांच्या नकळत लुप्त पावली होती. </span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">आणि आता तर काय सवय म्हणून सुद्धा जवळ येणं थांबलं होतं. एका छताखाली दोन दमलेले ओळख असूनही परके जीव प्रचंड मानसिक दबावाखाली रात्रीच्या कुशीत शिरत होते. पण संसार आणि मुलं हा हव्यास तिला सोडता येत नव्हता. नाही राहायचं तर जा सोडून हा मिजास पण तीच स्वत्व जगवू शकत नव्हता. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;" /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">आणि मग तो दिवस उजाडला. नेहमीसारख शुल्लक गोष्टीने सुरू झालेलं भांडण पहिल्या वर्षी पासून खटकलेल्या मुद्यांनी भारदस्त बनलं आणि त्याने जा हवं तर म्हणताच ती शांतपणे उठली रात्री 2 वाजता बॅग भरली आणि निघाली. त्याचा विश्वास होता ती माहेरी जाईल आणि ८ दिवसांनी परत येईल पण तीच ठरलं होतं. ती निघाली! भरल्या घरावरून भिरभिरती नजर स्थिर करत त्याला म्हणाली,”हो मी करतेय मला हवे ते आणि इथून पुढे कोणी जा नाही म्हणू शकणार असं छत मी माझ्यासाठी बनवेंन.” ती त्यांची शेवटची भेट.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;" /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">अंगावर उडणाऱ्या मुसळधार पावसाच्या तुषारांनी ती भानावर अली. तिच्या फसलेल्या संसाराच्या विचारात कॉफी थंड झाली होती. कॉफीचा कप मायक्रो मध्ये ठेवला आणि स्वतःशी हसली. खरच मुलं असती तर तो संसार खेचत राहावं लागलं असतं. देवाला काळजी. आता त्यांच्यात खरच कोणताच दुवा नव्हता. त्यामुळे त्या रात्री नंतर त्याच्या कोणत्याही शपथा, अमिश, कबुली तिला थांबवू शकले नाहीत. त्याच्या आठवणीने आज तिच्या मनात कसलेच तरंग उठले नाहीत आणि ती विचारात पडली.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;" /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> त्या रात्रीला आता पूर्ण 4 वर्ष झाली होती. पाहिलं वाहील स्वतः च घरं! ती आज तिच्या हक्काच्या घरात निवांत बसली होती.पुन्हा गॅलरीत येऊन तिने तिच्यासाठी केलेल्या त्या कॉफी चा एक घोट घेतला. तो कडवट, स्ट्रॉंग गंध आणि चव जिभेवर पसरली आणि मनाने 4 वर्षांच्या अविरत प्रयत्नांसाठी स्वतःलाच शाबासकी दिली. </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">तिच्या मनात खूप कोलाहल मजला होता.</span><span style="font-family: "arial"; font-size: 14.6667px; white-space: pre-wrap;"> प्रचंड राग मनात घेऊन ती त्या रात्री बाहेर पडली होती. स्वतःच हक्कच घर झाल्यावर ती त्याला मुद्दाम फोन करून सांगणार होती. तुझ्यावाचून काहीच अडलं नाही माझं असं ठणकावून सांगून मन मोकळं करणार होती. पण ती कटुता गढूळपणा तळाशी जाऊन आज मन शांत होत. </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">ती आता स्वतंत्र होती. पण एकटी. याच एकटेपणाला घाबरत ती नमतं घेतं होती. पण जेव्हा अती झालं तेव्हा तिने स्वतःचा मार्ग निवडला. ४ वर्ष स्वतःला सिध्ध करण्यात गेली. नोकरी मिळाली,</span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"> स्वतःची कार झाली, आणि मुंबई सारख्या ठिकाणी स्वतःच घरं. अगदी ध्रुव बाळासारखं अढळ पद मिळाल्याचा आनंद झाला तिला. तिच्या आई बाबाना तिचा अभिमान वाटला.</span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"> त्या रात्री जे ठरवून बाहेर पडली ते करायला पूर्ण ४ वर्ष लागली. तिला वाटलं तिच्या जगण्याचा ड्रायविंग फोर्स हा तिचा त्याच्यावरचा राग आहे. त्याला दाखवून देण्यासाठी ती सगळी ताकद एकवटून ४ वर्ष झटली होती, आपसूचक तिच्या मनात विचार आला, तो द्वेष उरलाच नाही. मग आता पुढे? जगायला एक जीवनशक्ती लागते. पुढे जायला काहीतरी ध्येय लागते आता काय? या प्रश्नासरशी ती खिन्न झाली. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">वाऱ्याच्या एका झुळकीने ती भानावर अली. कॉफी चा शेवटचा घोट घेतला आणि तिच्या मनात विचार आला, १० वर्ष संसाराला देऊन मग गुंत्यातून मोकळं झाल्यावर आता संसार नवरा नको पण ४ वर्ष्याच्या खडतर आयुष्यात दडपून टाकलेली तिची मातृत्वाची ओढ? आज तिन्हीसांजेला तिला अशांत करत होती. तिला तिचं ध्येय सापडलं सिंगल मदर! </span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">ती लगबगीने उठली आणि त्याच रात्री अडॉप्शन हा ऑपशन तिने मनोमन स्वीकारला. तिला तिचा ड्रायव्हिंग फोर्स मिळाला होता आणि दोन एकट्या जीवांना एकमेकांची साथ लाभणार होती. </span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"> </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"> ... रेश्मा आपटे </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"> </span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-33609171774939057152018-07-26T13:36:00.000-07:002018-09-06T23:54:53.235-07:00Soulmates 4<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">भाग 4</span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">ओंकारने त्याच्या खांद्यावर हात ठेवला., "मित्रा माझं चुकलं रे. तुमचं नातं नाही समजलं मला तेव्हा. आणि तू ती फोन वर असं काही बोलली म्हणालास मग माझाही गोंधळ उडाला, मला तेव्हा कळलेलं तुमचं नातं बरोबर होतं की त्या दिवशी पूर्वा आणि तिने उलगडलं ते? तुमच्या सारखी शब्दांशीवायची भाषा मला नाही कळत, पण आज तुला बोलायला मित्राची गरज आहे हे समजून तुला इथे बोलावलं, १६ वर्ष्यांपुर्वी जिथे तुमच्या नात्याचं तत्वज्ञान 'ती" ने पहिल्यांदा आपल्याला दिलं तिथे." </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">मी: तिच्या मनात कसलाच गोंधळ नव्हता. भावनांचा पूर, कल्लोळ यातून होणारी दमछाक, चिडचिड नव्हती. स्वच्छंदी आहे ती, पण बेदरकार नाही. मगाशी म्हटलं तस मी असेन तसा पळत येईन पण ती, ज्या परिस्थितीत जे लागेल ते माझ्यासाठी समोर ठेवेल. विचारांची स्पष्टता आणि वागण्या बोलण्यातला सुसंगतपणा ह्याचमुळे मी तिच्यात गुंतत गेलो. जेव्हा जेव्हा गोंधळलो, नात्यात गल्लत होईल असं वाटलं तेव्हा तेव्हा तिने रास्ता दाखवला. ती आणि मी वेगळे नाही एकच आहोत. शारिरीक आकर्षणापलीकडे आम्ही संवेदनेच्या एका वेगळ्याच स्तरावर एकमेकांचे आणि एकमेकांसाठी आहोत हे तिनेच मला शिकवले. फक्त बायको नाही तर मुलं , बॉस आणि माझे वडील इतकंच काय तर तू सुद्धा सगळ्यांना भावनिक पातळीवर समजून घ्यायला तिने मला शिकवलं."</span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">मी पुन्हा चुकतोय रे तिला समजून घ्यायला. हो तिच्यातला एक कोपरा माझा होता नाही आहेच. मला आधाराचा खांदा म्हणून बघतेय ती? कमिटमेंट द्यायची कटकट नाही म्हणून आत्ता व्यक्त होतेय? हे खरं नाहींये ओम्या, परत मनाचा गोंधळ गल्लत करतोय" </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">" तुला जे वाटतं ते बोल, ती च्या बद्दल तू कधीच काही बोलला नाहीस आज १६ वर्ष्यात पहिल्यांदा तू शब्दात मांडतोयस सगळं. मी तुला जज नाही करते,मित्रा तुही नको करुस. मोकळा हो." ओंकार म्हणाला. </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">मी: "पण मग ती असं का बोलली फोन वर? आत्ता काय झालं? व्यक्त व्हायचंय तिला? आत्ता ? आयुष्याच्या या वळणावर? माझे विचार स्वछ आणि स्पष्ट करून तिला पुन्हा मला गोंधळात का टाकायचय? भेटायला येऊ का तर स्पष्ट नाही म्हणाली. पहिल्यांदा नाही म्हणाली भेटायला. फक्त ऐक म्हणाली. खरं सांगू तिने माझ्यासाठी सगळं केलं इतकंच राहील होतं. ते शब्द माझ्या मनात तरंगत पोहोचले पहिल्या पावसात मातीचा गंध दरवळावा तसे दरवळे शरीर आणि मन भर. शरीर आणि मन हलकं हलकं झालं. तिचा फोन लागत नव्हता मग तुला फोन केला. "</span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">तेव्हढ्यात ओमी चा फोन वाजला. </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">आणि ती समोर आली. माझ्या जवळ, खूप जवळ आणि पुन्हा बोलली जे काल फोन वर बोलली., "माझं खूप प्रेम आहे तुझ्यावर. व्यक्त करायची माझी भाषा तुला समजली की नाही माहित नाही, पण गेली खूप वर्ष तुला हे शब्द मझ्याकडून ऐकायचे होते हे मला माहित आहे. म्हणून फोन चा खटाटोप." </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">मी संमोहीत झाल्यासारखा तिच्याकडे पाहत होतो. पुढे ती काहीच बोलली नाही. डोळ्यातून वाहत राहिली. पण तिचे डोळे! हे काय? अग ऐक कुठे चाललीस? मला हलताच येत नाहीये. ओम्या तिला थांबव. ती चाललीये ओमी! ओमी! मी आकांताने ओरडलो. </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">ओमी धावत आला. मला म्हणाला, " मित्रा we lost her. ती गेली"</span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> " अरे मी तेच सांगतोय ती चाललीये ती बघ, समोर तिला थांबव माझ्यासाठी. ओमी मला बोलायचंय. मी तिच्यावर खूप... . </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">ओमीने मला घट्ट मिठी मारली आणि खूप रडला. माझ्या जाणिवाच गोठल्या जणू. मी हललो नाही रडलो नाही. </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">ओमीचे शब्द कानावर पडत होते पण डोक्यात जात नव्हते. मी कोसळलो. </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">चार दिवसांनी जेव्हा जाग अली तेव्हा ओमी आणि पूर्वा भेटायला आले होते. तेव्हा समजलं, तिने त्या दिवशी 3 फोन केले. मला, पूर्वाला आणि डॉक्टरला. त्यानंतर ती ऍडमिट होती. आणि मला दिसली ( ओम्याच्या म्हणण्या प्रमाने भासली) त्या वेळी ती या जगातून गेली. माझ्या नातेवाईकांना माझं ब्लड प्रेशर वाढलं म्हणून ऍडमिट केल्याचं सांगण्यात आलं. </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">माझं मन सुन्न होतं. जाताना पूर्वा हळूच कुजबुजली." relation and person may or may not be around but she has filled your being with immense love. </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">ती गेली प्रेमाचा अखंड झरा मागे ठेवून."</span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br class="m_7487661042572758116m_3065633524124153293m_-3443073240018580818m_7121048983948750067gmail-Apple-interchange-newline" style="font-family: sans-serif; font-size: large;" /></div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-6848736725388879692018-07-26T13:33:00.004-07:002018-09-06T23:49:40.548-07:00Soulmates 3<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
भाग 3</div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">यातच एकत्र काम करण्याचा परत योग आला आणि त्यावेळी तुही होतास प्रोजेक्ट वर. प्रोजेक्ट डिस्कस करत आपण सी सी डी मध्ये बसलेलो. तिला कॉफी कडू लागल्यामुळे मी प्यायली आणि माझी तिला दिली. माझ्या या वागण्यावरून तू थेट विषयाला हात घातलास आणि विचारलंस, "हे असं एकमेकांना भेटून आणि रोमान्स करून कोणत्या महान प्रेमाचा इतिहास घडवताय? वेळ होती तेव्हा गप्प बसलात आता कोणती नैतिकता शिकताय?" ती फक्त एक अडजस्टमेंट होती यात रोमान्स नाहीये, आपुलकी प्रेम आहे. मैत्री आहे." तुला समजवायचा तिने एक प्रयत्न केला. पण ती मला फायद्यासाठी वापरते ह्या संकल्पनेत तीच तुला काहीच ऐकायचं नव्हतं. त्यावरून तुमच्यात जवळ जवळ</span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"> भांडण झालं. मी गप्प होतो, कारण तिला परत गमावण मला शक्यच नव्हतं आणि तू तर माझ्यासाठी महत्वाचा आहेसच. कसंबसं तुम्हाला शांत करून आपण निघालो कारण तुझ्या बायकोने, पूर्वाने केलेल्या प्लान नुसार दुसऱ्याच दिवशी तुझ्या घरी आपण सगळे भेटणार होतो. सहकुटुंब ! </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">पूर्वा आणि ती खूप कमी दिवसात छान मैत्रिणी झाल्या होत्या, त्यामुळे तुझं घर असून तिला यायला लागणार होतं. झालेला प्रकार पूर्वाच्या कानावर घालून, तुम्ही एकमेकांशी बोलणारच नाही अशी सोय करायचं ठरवलं. पण, जेवणं झाली आणि पूर्वाने दिलेली स्मूदी घेताना तू म्हणालास, "तुला कसं मनातलं कळतं गं. मी नशीबवान आहे मला माझी soulmate मिळाली, त्यामुळे मला दुसऱ्या कोणाची गरजच पडत नाही. बोलायला सुद्धा." तू "ती"च्याकडे पहात कुजक हसलास. हे ऐकून 'ती' उठली आणि मला वाटलं ठिणगी पडली. तुम्हाला थांबवणं, तेही सगळ्यांसमोर मला शक्यच नव्हतं. पण तिच्या सप्रायझिंग एलिमेंट बद्दल बहुदा मी तेव्हाही अनभिज्ञ होतो, ती माझ्या बायकोला, शरूला म्हणाली ," चला सुटला तुझा नवरा एकदाचा, कॉलेज मध्ये तर हेच soulmates वाटायचे." मी चोरट्या नजरेने बायकोकडे बघितलं. आता काय समोर वाढून ठेवलाय म्हणून, तर दोघी टाळ्या देऊन जोर-जोरात हसत सुटल्या. नक्की हसण्यासारखं काय घडलं ते मला कळलं नाही, पण मी सुटकेचा निःश्वास सोडला.</span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">ओम्या तू काही कमी नव्हतास, तू पुढे बोलणार तितक्यात पूर्वा आली धाऊन आणि ती ला आणि शरूला नाटकी दरडावत म्हणाली, " हसता काय ग माझ्या मित्राला आणि नवऱ्याला? soulmates म्हणजे romantic partner असं नाही. life partner आणि soulmates हे दोन वेगळे कॉन्सेप्ट आहेत. म्हणजे soulmate हा life partner असू शकतो पण lifepartner हा soulmate असेलच असं नाही. आपल्या सगळ्याचे प्रश्नांकित चेहेरे पाहून ती हसून म्हणाली, " समजायला हे काही कठीण नाही. बघा म्हणजे पटतंय का ते?</span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">मला इंग्रजीत चांगलं मांडता येईल आणि </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">i am sure you guys won't mind it. Basically soulmate is someone who help another soul to grow spiritually. As I mentioned it's another soul! it does not know any gender its just purest form of love. Everyone of us are very eager to meet our soulmates, we dream of some prince or princess right from our adolescent age misunderstanding a concept of soulmates and we feel our romantic partners or life partners means soulmates, but it is not true. Soulmates are those who come to our lives to give us directions to let our soul grow to higher consciousness and it is only possible when one is aligned with his own soul. This another soul establishes different level of intense connection with our soul which is strong and clear. This relationship does not necessarily demands you to put your emotional and physical self in relationship. On the other hand, we have stable, emotional,responsible bond with our life partner or romantic partners. So far as life partner is concerned, there is no need to prepare yourself and gain alignment with your soul instead you just have to prepare emotionally, mentally and your physical self is necessarily to put out for establishing connection with your life or romantic partner. सोपं करून सांगायचं तर, राधा-कृष्ण, एका ठिकाणी मी फार सुंदर ओळ वाचली, आत्माचे परमात्म्याशी मिलन म्हणजे राधा कृष्ण. ते soulmates होते कारण ते एकच होते. आत्मा आणि परमात्मा एकमेकांपासून वेगळे कारण शक्यच नाही. </span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 14.6667px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">तू तिला तोडत विचारलंस, " दोन्ही पार्टनर्स एकत्र एका आयुष्यात असू शकतात? म्हणजे एका नात्यामुळे दुसऱ्या नात्यावर अन्याय न होऊ देता असू शकतात?" </span></span></div>
<span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline;">
</span><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 14.6667px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
</span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11pt;">राघव: नाही. मला नाही तस वाटतं. म्हणजे बघ आत्माच नातं आणि नश्वर नातं अशी दोन्ही कशी जपता येतील? परमार्थ मिळविण्यासाठी गृहस्थाश्रम सोडावा लागतो. ते कनेक्शन शोधत बसलो तर एका नात्यावर अन्याय होणार. हा soulmate जास्ती महत्वाचा झाला तर विरक्ती येणार. दोन्ही वेगळे जपायचे म्हणशील तर तेही शक्य नाही म्हणजे, शरीर आणि आत्मा यांना एकमेकांपासून वेगळं केलस तर माणूस संपला. मग life partner या नात्याचा विषयाच नाही.</span></div>
</span><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">राघव तिचाच नवरा मुद्देसूद बोलणारच आणि आग्रही नाही. मतं मात्र स्पष्ट देतो.</span></div>
</span><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 14.6667px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
</span><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">पूर्वा अर्थपूर्ण हसली, म्हणाली ,"अरे तुम्ही नीट ऐकलं नाहीत. इट्स अबाउट सोल, ज्याला जेंडर नाही म्हणतेय, त्याला राग, अन्याय या भावना असतील का?" </span></div>
</span><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline;"><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 11pt;">राघव: नाही. मान्य, पण life partner ला असतील ना? तो माणूस आहे. soul contracts वैगरे सामान्य माणसाला कसे कळणार? मग गोंधळ उडेल 'कपलस' चा आणि दोघांची आयुष्य समांतर चालू लागतील. या गोंधळात एक नातं संपायचं की. त्यापेक्षा सामान्यपणे जे life partner हाच soulmate असणं वाटत ते पटत कारण त्याने दोघे निदान एका मार्गावर तरी राहतात. </span></div>
</span><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: arial; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">मी पूर्वाला नजरेने खुणवुन गप्प बस म्हणत होतो. पण ती काही ऐकत नव्हती, जणू विषय थांबवायचाच नाहीअसं ठरवल्यासारखं तिने बोलायला सुरुवात केली, " समांतर झाली आयुष्य तर एकतर ती त्या जोडप्याच्या विचारांच्या गोंधळामुळे असेल किंवा त्या नात्यातून बाहेर पडणे हाच एक पारियाय योग्य असेल म्हणून असेल. you know those dead relationships?</span></div>
</span><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: arial; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">अरे soulmate would lead you to a life wherein you can achieve your life purpose and he/she will help you know yourself, which would refrain you from indulging in unwanted fights and then the life will become the way it should be. तुमचा जोडीदार जर फुटकळ भांडणात रमलाच नाही, राग-लोभाच्या खोट्या कल्पनांत रंगून मानापमानाचे प्रयोग त्याने केलेच नाही तर दोघांचंही आयुष्य एक छान वळण घेईल.</span></div>
</span><span style="font-family: "arial"; font-size: 14.6667px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt;"> soulmates enriches your life, you feel like being in tune with that other soul even when your are miles apart. these relationships may or may not continue for longer period as they come in life to challenge you, teach you some life lesson and thereby empower you. those relationships may end some or the other day but the element of love out of these relationships fill your entire being. </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt;">ही दोन्ही नाती खूप महत्वाची असतात रे. सगळ्यांचा दोन्ही स्ट्रॉंग नाती मिळतं नाहीत. यातलं एक नातं मिळालं तरी आपलं नशीब बलवत्तर. ज्याला दोन्ही मिळतात त्याने ती मनापासून जपावीत आणि जागवीत. </span></div>
</span><div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> हे बोलताना पूर्वाने एक अर्थपूर्ण नजर माझ्यावर टाकली. </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 14.6667px; white-space: pre-wrap;">" ही नाती एकत्र जगताना गल्लत झाली तर?"</span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"> </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"> शरूने विचारल, मी चमकलोच म्हणजे ही ऐकत होती? नव्हे चक्क भाग घेतेय चर्चेत. ती अश्या विषयात मतं मांडतेय. मनात आलं ही माझी भाषा शिकली का? तिच्याबद्दलचे सगळे पूर्वग्रह पुसले गेले. "ती" मागे म्हणाली तशी शरूची भाषा शिकायला मी तयार झालो असं वाटलं मला. </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">काही क्षण मी सगळं विसरलो. </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">तितक्यात पूर्वाने उत्तर दिलं</span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">, " गल्लत होत नाही. </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 14.6667px; white-space: pre-wrap;"> होऊच शकत नाही गं, </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">soulmate जर तुमचा lifepartner नसेल तर त्याच्यामुळे lifepartner वर अन्याय तर होत नाहीच पण निर्व्याज प्रेम करायची ऊर्जा मिळते, </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">कारण lifepartners च नातं हे तन, मन,धन देऊन पूर्ण होत समर्पणाने ते खुलतं आणि soulmates एका झऱ्यासारखे असतात. अखंड </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 14.6667px; white-space: pre-wrap;">प्रेमाचा</span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"> न आटणारा </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">झरा. शरीरिक अस्तित्वाच्या </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">पुढे एका वेगळ्याच contiousness मध्ये अत्भुत अनुभव त्यांच्या अस्तित्वातून स्पर्शातून मिळतात. </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">पूर्वाचं वाक्य ऐकून अंगातून एक वीज सरसरत वेगाने बाहेर पडावी असं वाटलं मला. आपण दोघे आवासून एकमेकांकडे पहात होतो, जणू साधारण 15 वरष्यांपूर्वी "ती" जे बोलली ते पूर्वा उलगडून सांगत होती.काही क्षण कोणीच बोललं नाही बहुदा.</span><br />
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> शेवटी ती म्हणाली</span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">ती: पूर्वा किती छान मांडलस गं. नैतिक आणि अनैतिकतेच्या समाजमान्य व्याख्येच्या पलीकडे, शब्दांत न मांडता येणारं , ज्याला soulmate मिळालाय फक्त त्यालाच मनाच्या आत खोलवर समजलेलं आणि निर्भेळ असं नातं. महत्वाचं म्हणजे असं प्रेम मिळत असेल तर दुसऱ्याला ते दिल्यानेच वाढतं आणि ते निर्भेळ प्रेम आपल्यावर करणाऱ्यावर अन्याय पण होत नाही". "ती"ची अर्थपूर्ण नजर आरपार गेली आणि माझ्या डोक्यात लख्ख प्रकाश पडला. </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">माझ्या बायकोला मी भरभरून देतं नाही, तीच असं असणं तस नसणं मला जास्ती खटकतं म्हणून मला तिला निर्मळपणे, पूर्ण प्रेम देता येत नाही. मी स्वतःला वचन दिलं माझ्या बायकोला समजून घेण्याचं. का कोण जाणे पण माझ्या बाजूला बसलेल्या माझ्या बायकोच्या हातावर मी हात ठेवला. आतून आज्ञा मिळाल्या सारखा. एरवी १० वाक्यात जे तिला समजत नाही असं वाटायचं ते १० सेकंदात कळलं. तिच्या डोळ्यांतून वाहणारी तिची भाषा मला वाचता आली. एरवी चार चौघात इशू केला असं वाटायचं आज शरूच्या पाठीवरून मी हात फिरवला. या सगळ्याच कारण "ती" च होती, प्रेमाचा निर्मळ झरा माझ्या आयुष्यात आणणारी "ती"</span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">आणि मी? तिच्यावर शंका घेत होतो, मला अलंकारिक भाषेत प्रेमाच्या अतिउच्च बिंदूवर नेऊन ठेवून लागला तर असुंदेत अश्या अर्थाने "ती" माझ्याकडे बघत असल्याची! 15 वर्षा पूर्वीची "ती" डोळ्यांसमोर उभी राहिली. वाटलं आवेगाने तिला मिठीत घ्यावं सॉरी म्हणाव, पण तेव्हड्यात माझं मन वाचून की काय माहित नाही तू म्हणालास cheers to a lucky lady जीला lifepartner आणि soulmate एकाच माणसात मिळालेत, कोण काय? Ofcourse my wife पूर्वा.एकच हशा पिकाला आणि </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">राघव म्हणाला cheers to philosofer पूर्वा. </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">"ती" ची आणि माझी नजरा -नजर झाली. ती नजर खूप काही व्यक्त करून गेली. "i am there always" ही खात्री दोघांना पटली. मला तिला सॉरी आणि थँक्स म्हणावसं वाटलं. " मी तुझ्यासाठी आहे नेहेमी" अस सांगावंसं वाटलं पण तिचे 15 वर्ष्यापुर्वीचे शब्द खरे वाटले, माहितेय आपल्याला मग बोलायलाच हवं का? आणि नाही बोललो. समजून घेतलं दोघांनी काहीच न बोलता. </span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">क्रमशः</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-18278767516686568742018-07-26T13:29:00.001-07:002018-09-06T23:29:11.941-07:00Soulmate 2<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">भाग 2</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">तुझं ऐकलं मी लग्नाला पण नाही गेलो तिच्या, तिच्याशी काहीच कॉन्टॅक्ट नाही ठेवला, वाटलं मुक्त केलं मी दोघांना फुकटच्या गुंत्यातून. माझही लग्न झालं. वेगळ्या आयुष्याची सुरुवात झाली. सगळं आलबेल होतं आणि ती पुन्हा भेटली. तुझ्या लग्नात. आधी ती वैतागली, मला टाळलं,अलिप्त राहिली पण राघव तिचा नवरा! त्याच्याशी ओळख करून देताना अवघडलेपण नव्हतं. माझ्या मनात खळबळ उडाली, म्हणजे मी मुक्त नव्हतो. ४ वर्षानेही तिच्या नजरेत मला गुंतवून टाकायची, अस्वस्थ करायची ताकद होती याची जाणीव झाली. त्या नंतर कसे माहीत नाही आम्ही परत बोलायला लागलो. एक वर्क असाईंमेंट पण एकत्र केली. </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">आम्ही खूप बोलायचो, वेगवेगळ्या विषयावर. एकमेकांचा कंटाळा येणं शक्यच नव्हतं. मग माझी बायको तिचा नवरा अन चिल्ली पिल्ली मस्त जमून आलं. </span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: small;" /></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">काहीही अगदी काहीही शेअर करायचो आम्ही एकमेकांशी. कोणा विषयीचा राग, मुलांचे प्रोब्लेम्स, वाचलेलं पुस्तक , तात्विक चर्चा नाहीतर फुटकळ जोक्स. पार्टनर चा खूप राग आला की ती व्यक्त करायला एक हक्कच ठिकाण होतं, करण आम्ही एकमेकांना जज करणार नव्हतो, जे जस व्यक्त व्हायचं ते ऐकून खूप विषयावर आम्ही सोल्यूशन काढली. आमची आमच्या नवरा किंवा बायको बरोबर ची नाती अधिक घट्ट केली. एकदा माझं आणि माझ्या बायकोच, शरयूच भांडण झालेलं, कडाक्याचं अशक्य झालं होत सगळं. नेहमी मतभेद असायचे आमच्यात आणि भांडणं पण. त्यादिवशी सगळंच असह्य झालं, </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">मी "ती"ला फोन केला, भेटलो आणि आमच्या भांडणा विषयी सांगितलं. आत दडलेलं सगळं उघड करून सांगितलं तिला, "मी काहीही केलं तरी शरूला कळतच नाही. आम्ही समांतर रेषा आहोत आमच्या आयुष्याकडून अपेक्षा वेग-वेगळ्या आहेत. मला नाही वाटत आमचं आता जमेल. मला वेगाचं आयुष्य आवडतं तिला शांतता. पण मुलं आहेत मग खेचायचं." तिने मला सगळं बोलू दिलं मग शांतपणे विचारलं, "बर मग? काय करायचं? मी म्हटलं,"माहीत नाही, म्हणून तुला बोलावलंय ना?.". ती, " बरं बरं, एक गोष्ट समजून घेऊयात की, तुझी भाषा तिच्यापर्यंत नाही पोहोचते. तुला म्हणणं तर पोहोचवायचं, पण प्रश्नभाषेचा आहे. शरूची भाषा शोधून काढ. कसं आहे ना,तसं सांग जस तिला ऐकायला आवडेल. एकदा भाषा कळली आणि समोरच्याच्या भाषेत व्यक्त झालं की ते अपोआप पोहोचत समोरच्याला. मी भडकून म्हणालो, "तुला मूळ मुद्द्याशी नाही जाता आलं की भाषेला वळवून काहीतरी अगम्य बोलायला आवडतं का ग?" माझा आवेग बघून तिने मला पाण्याचा ग्लास पुढे केला. तो ढकलून देत मी तिला निघून जा म्हटलं. तशी तिने माझ्याकडे रोखून पाहिलं. माझ्या हातावर हात ठेवून म्हणाली, " शांत हो आणि ऐक तर, मी काय म्हणतेय, काही तत्वज्ञान किंवा अगम्य बोलत नाहीये." मी शांत झालो आणि तिच्याकडे पाहिलं, तशी ती पुढे बोलू लागली, " प्रत्येकाची खरंच एक भाषा असते शब्दांची, कौतुकाची, स्पर्शाची, नजरेची, काहीतरी विशेष कृती करून व्यक्त व्हायची. मी शब्दांत व्यक्त होते. तुला माझ्या नजरेची आणि स्पर्शाची भाषा भावते. तू शरूसाठी खूप करतोस, तिला खूप ऍप्रिशिएट पण करतोस पण तुझ्या भाषेत. आता विचार कर तिला काय आवडतं ? त्या प्रकारे व्यक्त होऊन तर बघ. तिच्यावर किंतू परंतू न ठेवता प्रेम कर." ते भाषा प्रकरणं तेव्हा मला तितकस कळलं नाही. पण जाणून घ्यावं अस जरूर वाटलं. ती म्हणाली, मला सांग तिला कशाने खूप आनंद मिळतो?" "फुलं? बहुतेक!" मी म्हणलो. </span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">ती:" मग घेऊन जा आणि भांडण मिटवा पाहिले".</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">आणि माझं घर वाचलं रे. खूपदा माझ्याशी बोलल्यामुळे तिच्या आणि तिच्या नवर्यात होणारे वाद टळलेत. आम्ही सगळ्यांना घेऊन पुढे जात होतो. </span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">खरच आम्ही एकमेकांची ताकद होतो. हसत होतो, शिकत होतो, घडत होतो. दिवस जात होते. आम्ही खुश होतो, मुलं, संसार, पैश्याची चणचण, वर्क प्रेशर सगळं पेलत होतो. अधून मधून फोन किंवा भेट व्हायची आणि प्रत्येक भेट नवी ऊर्जा देऊन जायची.</span></div>
</div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-24157963083938787272018-07-26T13:21:00.002-07:002018-07-26T13:36:44.086-07:00Soulmates 1<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: 14.6667px; white-space: pre-wrap;">भाग 1:</span></span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">तिच्यातला एक कोपरा कायम तुझाच होता रे", ओंकार म्हणाला. </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">कदाचित आधी तिला समजलं नाही किंवा तू कधी विचारलंच नाहीस, </span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">मला हसायलाच आलं, “शक्यच नाही रे मित्रा”, आजही आधाराचा खांदा म्हणून ती मला बघतेय आणि माझीही हरकत नाहीये, मग आता हा भावनांचा खेळ कशाला? आता व्यक्त होण सोपं म्हणून का? आयुष्याच्या या वळणावर बरोबरची 3 किंवा 4 आयुष्य पणाला कोण लावणार? थोडक्यात काय तर एक साथी हवा, इंटेलेकचूअल कंपटीबीलिटी असलेला. ती कायमच होती ना आमच्यात, विश्वास प्रचंड आहे तिचा माझ्यावर, माझाही तिच्यावर. </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">एका हाकेत मी असेन तिथून धावत येईन हे तिला माहितेय, आणि आता मला त्या बदल्यात कसलीच कमिटमेंट नकोय. मी हे करतोय आणि करणार करण मला ते आवडतं. ती मला ही स्पष्टता दिलीये. मग आता ही खळबळ उडवण्याचं काय कारण? का ही प्रत्येक वेळी अशी </span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;">गोंधळ उडवते रे?</span><span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; white-space: pre-wrap;"> माझं आणि तीच कुटुंब त्यांच्या आमच्या आयुष्यातल्या जागा सगळं जिथल्या तिथे आहे. खूप निर्मळ नातं आहे आमचं, वासना रहित, मोकळ, मनातला कोणताही कोपरा सहज उलगडता येईल असं. </span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 14.6667px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">अमच्या मैत्रीकडे ती अश्याच नजरेने पहत आलीये ना कायम? आठवतं तिच लग्न ठरलं आणि मोकळेपणे फुलपाखरू बनत तिने हे आपल्याला सांगितलं, तेव्हा तूच विचारलंस ना तिला, तिच्या माझ्या मध्ये काय होतं म्हणून? आठवतं ती काय बोललेली ते? “आमच्या नात्याला नावाची गरज नाही, तो हिरा नाहीये नात्याच्या कोंदणात सजवायला, तो झरा आहे अखंड प्रेमाचा, स्नेहाचा, समजुतीचा आणि निर्मळ भावनांचा सतत वाहता झरा! मैत्री चा अर्थ जपणार आणि जगणार नातं आहे आमचं”. अश्या उत्तराची अपेक्षाच नव्हती आपल्याला तिच्यासारख्या इमोशनल आणि कन्फ्यूज मुलीकडून! आपण पाहत राहिलो तिच्याकडे तिचे शब्द अगम्य असल्या सारखे.</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">तेव्हा मला खूप राग आला होता रे. वाटलं मी फक्त ऑप्शन आहे का? कसला आलाय झरा? आणि निर्मळ प्रेमाचा स्रोत वैगरे? लागलं तर असुदेत म्हणून बाळगलेला एक मित्र वाटतो का मी तिला? भावनांशी खेळताना काहीच नाही का वाटतं हिला?. नातं नाही जोडता येणार आणि गमवायचाही नाही म्हणून अलंकारिक भाषेत प्रेमाच्या उदात्त कल्पनेत सजवलेला एक मित्र? की एक मुलगा?. अरे मी कधी म्हटलं असं उदात्त काही करतोय म्हणून? मला सगळं हवं होतं. मला ती हवी होती पूर्ण! घाबरणार्यातला मी नव्हतो पण, नाही बोललो काहीच तेव्हाही. सेटल या व्याख्येत मी बसत नव्हतो तसाही तेव्हा. वेळ गेलेली हातातून, मग सगळं मनात ठेवलं बांधून. </span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">फक्त बरं म्हटलं . तू खुश ना यावर तीच “ हो” ऐकलं आणि आतून राग दुःख याची जागा सुखद आनंदाने घेतली, सहज म्हणून गेलो, “कायम तुझ्या बरोबर असेन मी, तुला लागेल तेव्हा”. ती म्हणाली, "मी ही आहे कायम तुझ्याबरोबर". आपल्याला माहितेय हे मग बोलायची खरच गरज आहे का?”. चल येते असं म्हणत तिने मला मिठी मारली.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: small;" /></div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">ओंकार न राहून मध्ये बोलला, "तेच तर ना, मित्रा अरे तू तेव्हाही बोलला नाहीस. तिला काही वाटतं का? तेही समजून घेतलं नाहीस. तुझं तूच ठरवलंस अगदी सगळं. ती लग्न करतेय, तिला माहीत नाही तुझ्या मनात काय आहे,मग तिने काय समजावं? मित्रा तू कधीच काहीच नाही बोललास. आता म्हणतोस उदात्त कल्पनेत मी अडकलो नव्हतो मग का नाही बोललास? तेव्हा कोणत्या अगम्य सक्रीफाईज मोड मध्ये होतास?"</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
त्याला मध्येच थांबवत मी म्हटलं,</div>
<div dir="ltr" style="font-family: sans-serif; font-size: small; line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial"; font-size: 11pt; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">ओमी, तिने मला मारलेली मिठी! ती जाणीव शब्दांत व्यक्त नाही करता येणार. ती जाताना तू मला काहीतरी सांगत होतास माझ्या मेंदूपर्यंत गेलच नाही रे ते. माझ्यासारख्या प्रॅक्टीकल माणसाला अस व्हावं नवलच! तीचा विषय निघतो तेव्हा आजही काही चूक बरोबर कळत नाही. तेव्हा तर गोष्टच वेगळी होती. ओम्या तेव्हा भावनांचा इतका कोलाहल होता की, व्यक्त नाही होता आलं मला. म्हणून आज बोलतो तुझ्याशी, अरे तिने त्या दिवशी मला मिठी मारली, मला वाटलं माझा ताबा सुटेल पण मी त्या मिठीत मी शांत झालो. आमचं नातं जणू फक्त तिलाच समजलेलं, मी भ्रामक कल्पनेत जगत होतो असं वाटलं. त्या स्पर्शात त्या मिठीत “ इसी बहाने छू तो लिया” ही पुरुषसुलभ कल्पना मला शिवली पण नाही. तर एक शांतता, आधार, अद्भुत जाणीव अनुभवी मी त्या मिठीत. ती गेली, मी ते पचवत होतो.</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial";"><span style="font-size: 14.6667px; white-space: pre-wrap;">क्रमशः</span></span></div>
</div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-84069263093840071772018-07-23T03:57:00.000-07:002018-07-23T03:57:35.256-07:00विठ्ठल विठ्ठल जय हरी विठ्ठल <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKyZPL16InwfmLnGRUF0OI_R_omYXNuoa_9JaVEK-lJDmaZKDcX9Xo6JSDxdRToIDbYwqc1BVPclBy8MpddnTqZtdwrWa7wVVXE7o2EbnMzMXeWhLtKDnWzyaEwOpIVGNVOqpvn-OPc3RZ/s1600/ekadashi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKyZPL16InwfmLnGRUF0OI_R_omYXNuoa_9JaVEK-lJDmaZKDcX9Xo6JSDxdRToIDbYwqc1BVPclBy8MpddnTqZtdwrWa7wVVXE7o2EbnMzMXeWhLtKDnWzyaEwOpIVGNVOqpvn-OPc3RZ/s640/ekadashi.jpg" width="640" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">
आज सकाळी उठले आणि सवयीने व्हॉट्स अप पहिले. वारकऱ्यांचे सुरेख फोटो, केशरी झेंडे, भक्ती, विश्वास आणि समाधानाने भरलेले सुंदर चेहेरे दिसले आणि मन एकदम प्रसन्न झाले. काही फॉर्वर्डस, मुख्यमंत्र्यांना पूजे पासून रोखले, भक्तीचे राजकारण, वारकऱ्यांची काळजी असल्यामुळे पंढरपुरास न गेलेलं मुख्यमंत्री आणि त्यांची पूजा स्विकारायला निघालेले विठ्ठल रखुमाई आणि काही अत्यंत बालिश विनोद असं बरच काही त्या सौंदर्यात मिठाचे खडे टाकत होते पण त्या निरागस आणि निःस्वार्थी, निर्मळ चेहऱ्यांपुढे असे फॉरवर्ड्स विसरले जात होते. ती निर्मळता बघून ते विनोद आणि फॉरवर्ड्स ज्याचा त्याचा दृष्टिकोन शेवटी! असे म्हणून सोडून देता देता, चुकून डाउनलोड झालेला एक विडिओ प्ले झाला आणि हरिनामाचा गजर मुक्तपणे कानी पडला. अत्यंत अद्भुत शक्ती या हरीनामात आहे. मंत्रमुग्ध करणारी. तना मनाला भुरळ घालणारी. लहान थोर सारे ठेक्यात नाचत झानजांचा नाद करत नाचत विठोबा माऊलीचा गजर करत होते. खूप मित्रांचे मैत्रिणीचे फोटोज येत होते हॉकी मेडिकल हेल्प साठी, कोणी मोफत अन्न सेवा कोणी काय तर कोणी काय आपापल्या परीने त्या वारकर्यांना सेवा अर्पण करत होते. वारीची सुरुवात झाल्यापासून हे फोटोज मी नुसते पहात होते, दर वर्षी पहाते आणि पुढच्यावर्षी तरी योग येईल अशी आशा करते. यंदाही माझी खूप ईच्छा होती वारीला जायची तो अनुभव मनात साठवायची, आयुष्याला पुरेल अशी ऊर्जा शोषून घ्यायची पण यंदाही योग्य आला नाही. .</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
दर वर्षी एकादशीला हे असचं होतं. मन खट्टू होतं. पण आवरून कामावर निघावं लागतं. यावर्षी व्हिडीओ साठी आणि फोटोंसाठी मनोमन व्हॉट्सअप आणि मित्र मैत्रिणींचे</div>
<div style="text-align: justify;">
आभार मानले आणि निघाले. तर काय कलेक्टर ने सुट्टी दिल्याची बातमी अली. मग पूर्ण बिझी दिवस अचानक अर्धा दिवस काम वर येऊन ठेपला. बाहेर पडलेच आहे तर एक दोन काम करू असं ठरवून निघाले आणि रस्ते स्टेशन सगळीकडे दिंड्या आणि झांजा, बाळबोध हरिनाम याने वातावरण खूप सकारात्मक आणि भक्तिपूर्ण झाल्याचे दिसले. मुंबापुरीतही हातावरचे पोट भरत तारेवरची कसरत करणारा सामान्य माणूस घरातून अंमळ लवकर बाहेर पडला पंढरपुरात नाही तर मुंबापुरीतच पंढरपूरच्या वारीचा थोडा वेळ अनुभव घेऊन मस्टर भरायला धावला. तो भक्तिसागर, विलिनता आणि तन्मयता पाहून परत एकदा मुंबईकरांच्या स्पिरीट ची दाद द्यावीशी वाटली.</div>
<div style="text-align: justify;">
हॅशटॅग भक्ती हॅशटॅग माऊली या पलीकडली भावना फेसबुक आणि इंस्टावर पण झळकली आणि ते दृश्य बघून त्या तल्लिनतेचा आस्वाद घेऊन मन तृप्त झाले. शांती, आनंद आणि समाधान या त्रयीचा प्रत्येय गजबजलेल्या मुंबापुरीत आज वारीच्या दिवशी अनुभवायला मिळाला.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
विठूचा गजर हरिनामाचा झेंडा रोविला.</div>
<div style="text-align: justify;">
विठ्ठल विठ्ठल जय हरी विठ्ठल!</div>
<br />
<br /></div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-61959199711486341692018-06-28T02:00:00.000-07:002018-07-10T19:56:35.438-07:00ठाणेकर ती <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">मुंबई छत्रपती शिवाजी टर्मिनस ते डोंबिवली हा स्लो लोकल ने दिड तासाचा प्रवास. त्यात उन्हाचा जोर. गरम हवेने वैताग आला होता. काही जणी पेंगत होत्या स्वतःच डोकं धडावर न सावरता मुक्तपणे बाजूचीचा खांदा स्टॅन्ड म्हणून वापरला जात होता. काही जणी कानात बूच घालून पिक्चर बघण्यात, गाणी ऐकण्यात मग्न होत्या. माझ्या फोन ची बॅटरी मारायला टेकली असल्याने आणि मला झोप येत नाही म्हणून मी टक्क जागी होते (ज्याचा खरंतर मला राग येत होता) दादर आलं आणि एक मुलगी ट्रेन मध्ये चढली.माझ्या बाजूच्या सीटवर जागा मिळवत प्रसन्न हसली! इतक्या अस्वस्थ आणि कंटाळवाण्या वातावरणात ती इतकी प्रसन्न हसली म्हणून मला वाटलं कोणी ओळखीची असेल. मनात बऱ्याच जुळणाऱ्या चेहऱ्यांची उजळणी आपसूक सुरु झाली पण ओळख काही पटेना. तेव्हढ्यात तिने पाणी मागितलं. मी सहज बाटली पुढे केली. ती परत करताना म्हणाली किती उकडतंय नाही आज. मी ओठ फाकवत हसल्यासारखं काहीतरी केलं. डोक्याला भुंगा लागला होता,कोण असेल ही मुलगी? कुठे चढलीस? एकेरीवर अली म्हणजे नक्की ओळखते. </span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">मी: सी एस टी. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">ती:</span><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">मी दादरला चढले. ऊन मस्त पडलंय यंदा म्हणजे आंबा छान मिळेल असं वाटतंय. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">मी न राहून विचारलं, चेहरा ओळखीचा वाटतोय पण नेमकं कुठे भेटलेलो आपण ते काही आठवत नाहीये. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">ती: छे छे मलाही नाही आठवते म्हणजे आपली ओळख आत्ता दादरला मी चढले तेव्हांचीच की!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">मी बरं म्हणत संभाषण तोडलं. राग आला मला डोक्याला ताण दिल्याचा आणि त्या वैतागवाण्या बाईवर वेळ घालवल्याचा. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">ती: मला सांग ओळख कशाला लागते? आपण ट्रेन मधून जातो ४ चांगले शब्द बोललो एकमेकांशी की छान जातो दिवस. मी पूर्ण दुर्लक्ष करण्याचं धोरण अवलंबल. डोळे मिटून झोपेचं सोंग, हमखास कटकट सोडवणारी युक्ती. पण घाटकोपर गेलं आणि ट्रेन काही हलेना. डोळे उघडले आणि बाजुचीने मौके पे चौका मारला. </span><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">ती परत सुरु झाली. मरणाच्या उकड्यात नी घामात हिला विषय कसे सुचतात याचच मला नवल वाटत होत.समोर उभ्या असलेल्या काकूंची दया येऊन मी त्यांना माझं आसन दिल नी एका पायावर शरीराचा भार सांभाळत उभी राहिले. तर ही बाया परत बोलायला लागली,"कुठे उतरणार?" मी म्हटलं डोंबिवली. मला म्हणे नवल आहे डोंबिवलीच्या बायका सीट देत नाहीत असं ऐकलेलं म्हणून म्हटलं तू नसशील डोंबिवलीची. खूप शब्द अचानक डिवचलं गेल्यासारखे बाहेर येऊ पाहत होते पण त्यामुळे तिला आणखी विषय मिळेल असा विचार करून मी ते शिताफीने मागे फिरवले. तितक्यात दिलेल्या सीट ची किम्मत राखत त्या काकू बोलल्या तू नाही ना डोंबिवलीची तरी नाही दिलीस ना सीट आता गप बस. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">माझ्या मनात विचार आला याना डोंबिवली पर्यंत सीट देऊन टाकू पण तोही मी शिताफीने मागे हाकलला आणि दुर्लक्ष मोहीम सुरु केली. माझे पेशन्स लोकल ट्रेन ने खूपच वाढवलेत हे मात्र खरं. पण थांबेल तर ती बाया कसली? </span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">ती : नाही मी डोंबिवलीची नाही ठाण्याची आहे. मध्यवर्ती ठाणे. लग्नांनंतर ठाणेकर. (विचारलं का तुला?)मी आपलं सहज म्हणून म्हटलं हो दुखवायचा हेतू नव्हता माझा कोणाला. आपलं बोलायला विषय काहीतरी नाहीतर हा ट्रेन प्रवास असह्य होतो. माझ्या चेहऱ्यावरचं स्पष्ट दिसणारं इरिटेशन पाहून ती परत हसून बोलायला लागली, अग चिडतेस काय? खरंच हेतू नाही ग कोणाला त्रास द्यायचा. पण पहा म्हणजे पटलं तर! (अजून ही बया बोलतेचं आहे, एक थोत्रित ठेऊन द्यावीशी वाटली तिच्या. पण ते शक्य नव्हतं ना मग प्रचंड राग आला की १० ते १ असे आकडे मोजायचे मनात असं आजोबांनी सांगितलेलं आठवलं. पण तिची न थांबणारी बडबड १००० पासून उलटे अंक मोजले तरी माझा राग आता अनावर करेल अशी चिन्ह दिसली.) इतके हिंस्त्रक विचार मनात चालू असताना हीच आपलं सुरूच.. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">तर पटतंय का बघा, म्हणजे ट्रेन आपल्या गतीने जाणार. ही गरमी, गर्दी यात आपण काहीच बदलू शकत नाही. त्यात आजूबाजूच्यांचे वैतागवाणी उसासे, कवलेले चेहेरे आपला त्रास आणि ताप वाढवणार, वैतागत प्रवास संपवणार आपण आणि तीच वैताग, चिडचिड अश्या भावनांची लागण आपण घरी जाऊन करणार. मग सासू, मुलं कोणीच नाही तर हक्काचा नवरा यांवर चिडणारं मग चिडचिड करून त्रासात झोपणार आणि एक वाईट दिवस संपला असा उसासा सोडत झोपणार तेही अशांत झोपेमुळे दुसऱ्या खराब दिवसाची सुरुवात करण्यासाठी." ..( अजब, होतं खरं असच! जणू फास्ट फॉर्वड मध्ये तिने तो दिवस दाखवला मला. आपसूक मी ऐकायला लागले..) " तर बिघडलं कश्यामुळे? ट्रेन? ऊन? गर्दी? माझी बडबड? की फक्त आपला दृष्टिकोन? पॉसिटीव्ह विचारांची लागणं पटकन होत नाही पण एक वैतागवाणा उसासा सगळ्यांना वैताग देतो. म्हणजे ती काही आपली चूक नाही पण निगेटिव्ह इमोशनचं कौतुक जरा जास्तीच होतं. असो. तर मुद्दा असा की, आपला पुढचा दिवस कसा जाणार हे या क्षणावर ठरत. मग वैतागण्यापेक्षा आपण शांत राहू परिस्थितीशी सुसंगत होऊन आपली मनं शांत ठेऊ. म्हणजे मग माझी बडबड, या ट्रेन चा ओंगळवाणा प्रवास सुसह्य होईल आणि कदाचित आपण हसत घरात जाऊ, त्यानंतर शांतपणे घराची कामं करू, कोणाचाही रागच नाही येणार कारण मन आनंदी असेल. एखादं छान गाणं लावू, नवऱ्याला चांगला वेळ देऊ आणि एक सुंदर दिवस रात्रीत बदलेलं" सगळं कस डोळ्यासमोर साकार झाले. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">कल्पनेनेच खूप उत्साह आला. आणि तेव्हढ्यात ट्रेन सुरु झाली. आम्ही तिघींनी हसून एकमेकींकडे पाहिलं आणि बाकीच्यांचे उसासे ऐकून अजून हसू आलं. वाह एका सुंदर संध्याकाळची सुरुवात मध्यवर्ती ठाणेकरणीने करून दिली होती. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">अचानक सगळं </span><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">सुसह्य वाटायला लागलं. घरी गेल्यावर करायच्या कामांची डोक्यात गर्दी न होता चेक लिस्ट बनली आणि ट्रेन एकदाही न थांबता डोंबिवलीत पोहोचली. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-71778490201930459122018-05-11T00:11:00.001-07:002018-05-11T00:11:33.349-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
शब्द शब्द खेळती मस्त<br />
शब्द शब्द कधी स्वस्थ<br />
शब्द शब्द ती करी बंदिस्त<br />
शब्द शब्द हे तिचे दोस्त<br />
<br />
शब्दांशी तिचे नाते अव्यक्त<br />
शब्दांस देई ती अस्तित्व<br />
शब्दांत तिचे सापडे स्वत्व<br />
शब्दांवर तिची सगळी भिस्त<br />
शब्द शब्द कवितेत बद्ध<br />
शब्द शब्द तिच्यावर लुब्ध<br />
शब्द शब्द (तिचे) सगळे मुग्ध<br />
शब्द शब्द (तिचे) करीती स्तब्द<br />
<br />
शब्द जमुनी आले<br />
शब्द शब्द गीत झाले<br />
शब्द शब्द गुंफून सारे<br />
शब्द शब्द व्यक्त झाले<br />
<br />
<br /></div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-17338483685699781512018-05-11T00:08:00.001-07:002018-05-11T00:09:44.540-07:00लग्न <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
लग्न लग्न म्हणजे नक्की काय असत ?<br />
<br />
<br />
भेटी गाठी, रंग गंध, खूप सारा आनंद<br />
एक तो स्वच्छंद, एक तिच्यातले द्वंद्व<br />
<br />
वेणी फणी, साडी चोळी, गालांवर लाजेचा कुंद<br />
एक ती राधा अन एक तो मुकुंद<br />
<br />
चुडा मणी, कानी डूल, ओठांवर हास्य रुंद<br />
एक तो अधीर, एक ती धुंद<br />
<br />
दोन मन, दोन कुटुंब, अनोखा ऋणानुबंध<br />
एक तो गंध, एक ती वाऱ्याची झुळूक मंद<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
... रेश्मा आपटे<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-39857530129184895502018-01-17T01:31:00.000-08:002018-01-17T01:53:50.895-08:00२६ जानेवारी - प्रजसत्ताक दिन<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif;">जानेवारी महिना म्हणजे नवीन वर्षाची सुरुवात. नवी स्वप्नं, नव्या योजना, सगळी नवलाई. इंग्रजी वर्षाची सुरुवात होते आणि नव्या कालनिर्णयाचा सुवास अनुभवताना पहिली नजर जाते ती नवीन वर्षातल्या सुट्ट्यांवर. पहिली आणि हक्काची येणारी सुट्टी म्हणजे २६ जानेवारी. खूपदा आपण ती आठवड्याच्या सुरुवातीला आहे, की शेवटाला जोडून हे पाहतो, फिरायला जाण्याचे, पिकनिकचे बेत बनतात आणि २६ जानेवारी एक सुट्टी बनून उरते!</span><br />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif;"><br /></span>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
फिरायला जाणे कुटुंबाला वेळ देणे यात गैर असे काहीच नाही, पण २६ जानेवारीला असलेले ऐतिहासिक महत्व पुढल्या पिढीला कसे कळणार? कोण सांगणार त्यांना, की २६ जानेवारीला सुट्टी का असते? इतिहासात अशी कोणती घटना घडली आहे की तो दिवस राष्ट्रीय सुट्टीचा असतो? अलीकडे झेंडावंदन उरकायचे आणि मग सुट्टीचा कार्यक्रम सुरु अशी मानसिकता झालेली दिसते. हा लेख म्हणजे महान भारतीय संविधानाशी अल्पसा परिचय आहे. </div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
भारतात अनेक जाती धर्माचे लोक राहतात. प्रत्येकाच्या निष्ठा, धर्म आणि चालीरीती तसेच बोलीभाषेत प्रांताकनिक विविधता आढळते. वेगवेगळ्या आचार विचार आणि धार्मिक निष्ठेच्या माणसांचे लोकशाहीवर आधारित राष्ट्र निर्माण करणे आणि ते कार्यान्वित ठेवणे तसेच देशाची एकात्मता व आखडता या विविधेतही जपणे हे एक मोठे आव्हान आपला देश स्वतंत्र झाला तेव्हा होते. त्यासाठी स्वातंत्र्य राष्ट्र म्हणून आम्हाला काय करायचे आहे याची वैचारिक स्पष्टता तसेच विविधतेला व व्यक्ती स्वातंत्र्याला धक्का ना पोहोचवता साखरी यंत्रणा तयार करणे व त्या साठी नियम बनवणे गरजेचे होते. भारतीय संविधान म्हणजे या सर्व आव्हानांना उत्तर आहे. या लेखात आपण संविधान म्हणजे काय आणि भारतीय संविधानाची वैशिष्ट्ये सध्या सोप्या भाषेत समजून घेण्याचा प्रयत्न करू. संविधान म्हणजे काय आणि कोणत्याही देशात संविधानाला महत्वाचे स्थान का आहे हे समजून घेणे सगळ्यात आधी महत्वाचे आहे. संविधान राजकीय मूलभूत तत्वांना एका चौकटीत बांधते, नागरिकांचे हक्क आणि कर्तव्य यांची सांगड घालते. थोडक्यात संविधान हे नियम, कायदे आणि हक्क याचा संच म्हणून काम करते. संविधाना शिवाय देश म्हणजे चालकाशिवाय वाहन असते.</div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
भारत हा लोकशाही देश आहे आणि कोणतेही लोकतंत्र हे संविधानाशिवाय कार्यरत राहूच शकत नाही. भारतीय राज्य घटनेला ही जगातील सर्वात मोठी लिखित घटना आहे. भारतीय संविधान हा भारतातील सर्वोच्च कायदा असून हा एक जिवंत दस्तावेज आहे. संविधानाच्या आधारे भारतात सरकारी यंत्रणा कार्यराय आहे. शासकीय संस्थांची संरचना, कार्यपद्धती, अधिकार व कर्तव्येही संविधानाने प्रस्थापित केली आहेत. आपल्या संविधानाने नागरिकांचे मूलभूत अधिकार, निर्देश तत्वे आणि नागरिकांची कर्तव्ये स्पष्ट केली आहेत. भारतीय संविधानात आतापर्यंत झालेल्या एकूण अंदाजे ९८ दुरुस्तीच्या आधारे एकूण ४४८ आर्टिकल्स ( कलमे), २५ पार्ट्स (भाग), १२ शेड्युल्स आणि ५ अपेंडिक्स (परिशिष्ठे) आहेत व संविधानाला एक प्रस्तावना आहे. भारतात अस्तित्वात असलेल्या कायद्यांचा मूळस्रोत म्हणजे संविधान आहे. आपले संविधान हे कॅलिग्राफी करून हस्ताक्षरात इंग्रजी व हिंदीमध्ये लिहिण्यात आले आहे. </div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
भारताचे संविधान हे २६ जानेवारी १९५० रोजी अमलात किंवा लागू करण्यात आले म्हणून २६ जानेवारी हा दिवस गणतंत्र दिवस म्हणून साजरा केला जातो. इ.स १९४६ रोजी त्रिमंत्री योजनेतील तरतूदींनुसार घटना समिती अस्तित्वात आली. घटना समितीचे काम सुमारे ३ वर्षे सुरु होते व २६ नोव्हेंबर १९४९ रोजी घटना समितीने भारताचे संविधान स्वीकृत केले. २४ जानेवारी १९५० रोजी घटना समितीची अखेरची सभा झाली व २६ जानेवारी १९५० रोजी भारतीय राज्य घटना अंमलात आली. भारतीय संविधान निर्मिती हा एक प्रदीर्घ प्रवास होता ज्याची सुरुवात स्वातंत्रपूर्व काळापासून झाली होती. घटना समितीत असलेल्या दिग्गजांनी प्रत्येक बाबींवर बारकाईने चर्चा करून त्यानंतर घटनेचा मसुदा तयार केला. घटनेच्या मसुदा समितीचे अध्यक्ष होते डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर, त्यांच्या नेतृत्वा खाली घटनेचा मसुदा लिहिण्यात आला. भारताची घटना ही लिखित स्वरूपात असून संविधानाची प्रस्तावना, तिचे स्वरूप आणि एक स्वतंत्र राष्ट्र म्हणून काय व्हायचे आहे हे स्पष्ट करते.</div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
भारतात लोकशाही पद्धतीने कायद्यावर आधारलेले राज्य साकार करणे हा संविधान समितीचा उदात्त हेतू होता. भारतीयांची मानसिकता, अस्पृश्यतेसारख्या वाईट प्रथा बंद करणे, समान संधीचा अधिकार अशी अनेक उद्दिष्ट्ये संविधान निर्मितीच्या वेळी समोर होती. भारतीय घटनेला मूर्त स्वरूप देताना लोकशाही कशी असावी, पुढील अनेक वर्ष्यांच्या बदलत्या जीवनमानाप्रमाणे घटनेत तुरुस्तीची तरतूद, मानवी मूलभूत अधिकार, नागरिकांचे अधिकार आणि कर्तव्ये अश्या अनेक मुद्द्यांवर चर्चा झाली. भारताची घटना सर्वोत्तम व परिपुर्ण व्हावी यासाठी जगातील प्रमुख देशांच्या घटनेचा अभ्यास करून त्यातील उत्तम वैशिष्टयांचा समवेश भारतीय घटनेत करण्यात आला आहे. त्यातील काही प्रातिनिधिक संकल्पना व देश पुढील प्रमाणे आहेत. 'संसदीय लोकशाही'ची संकल्पना इंग्लंडच्या राज्यघटनेतून तर 'संघराज्याची' संकल्पना ही अमेरिका व कॅनडा या संघराज्याच्या राज्यघटनेतून भारतीय संविधानात घेण्यात अली आहे. तसेच "न्यायालयीन पुनर्विलोकनाची संकल्पना' अमेरिकेच्या राज्यघटनेतून भारतीय राज्यघटनेला मिळाली आहे. जर्मनीतील वायमार प्रजासत्ताक घटनेवर आधारीत 'आणीबाणीचा' समावेश आपल्या संविधानात दिसतो तर दक्षिण आफ्रिकेच्या घटनेतील "घटना दुरुस्ती"ची संकल्पना भारतीय राज्य घटनेचा भाग बनली आहे. भारतीय संविधानातील 'मूलभूत हक्कां'ची संकल्पना ही अमेरिकन स्वातंत्र्य युद्धाचा जाहीरनामा व फ्रान्सच्या जनतेने मिळवलेली सनद यावर आधारित आहे. तर 'मार्गदर्शक तत्वां'ची संकल्पना आयर्लंडच्या घटनेतून स्वीकारण्यात आलेली आहे. सातव्या परिशिष्टातील ३ सूचीची संकल्पना ही ऑस्ट्रेलियाच्या राज्यघटनेतून स्वीकारली आहे. </div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
भारतीय संविधान परिपूर्ण करण्याच्या उद्देशाने वेळोवेळी संविधानात सुधारणा करण्यात आल्या आहेत घटनेच्या मूळ गाभ्याला धक्का न पोहचवता घटना दुरुस्तीची तरतूद घटनेत केलेली आहे. १९७६ च्या ४२ व्या घटनादुरुस्तीनुसार घटनेच्या सरनाम्यात "समाजवादी" व "धर्मनिरपेक्ष" या शब्दांचा समावेश करण्यात आला. संविधानात कायदे करण्याचा अधिकार हा भारतीय संघराज्याला व त्यातील राज्यांना बहाल केलेला आहे. संविधानातील ३ सुचिंमध्ये कोणत्या विषयावरील कायदे केंद्र, राज्य सरकारला करण्याचे अधिकार आहेत हे स्पष्ट नमूद करण्यात आले आहे, तसेच केला जाणारा प्रत्येक कायदा हा संविधानाला व त्यातील तरतुदींना धरून असावा हे अनिवार्य करण्यात आले आहे. संविधानास धरून नसलेला कोणताही कायदा हा अवैध ठरविण्याची तरतूदही संविधानात आहे. काळाची गरज ओळखून संविधान दुरुस्तीद्वारे सन २००२ रोजी घटनेत कलम २१ अ चा अंतर्भाव करण्यात आला व त्या नुसार ६ ते १४ वयोगटातील मुलांकरिता शिक्षण हा स्वातंत्र्याचा मूलभूत हक्क बनविण्यात आला. सदर घटना कलम २१ अ नुसार माजी पंतप्रधान मा. मनमोहन सिंग यांनी शिक्षणाच्या अधिकाराचा कायदा राष्ट्रास समर्पित केला. भारतीय संविधानाच्या ३ऱ्या भागात मूलभूत हक्कांची नोंद करण्यात अली आहे आणि माननीय सर्वोच्च न्यायालयाला आर्टिकल ३२ नुसार मूलभूत हक्कांची अंमलबजावणी आणि रक्षण करण्याच्या हेतूने पालकत्व बहाल करण्यात आले आहे, म्हणजेच यापैकी कोणत्याही मूलभूत हक्कांची पायमल्ली झाल्यास सर्वोच्च न्यायालयाकडे दाद मागण्याची तरतूद आहे. भारतीय संविधान हे आचार, विचार, श्रद्धा, धर्म आणि उपासना याचे स्वातंत्र्य व सामाजिक, आर्थिक आणि राजकीय न्याय तसेच सर्वांना देते तर सामान दर्जा आणि संधी यांची शाश्वती देते. निवडणूकिंची पद्धत निश्चित करून कायद्याने सज्ञान म्हणजेच १८ वर्षावरील प्रत्येक नागरिकाला मतदानाचा अधिकार भारतीय संविधानाने दिलेला आहे. जगातील अनेक राज्यामध्ये अजूनही स्त्रियांना मतदानाचा अधिकार नाही परंतू सामान संधीचा अधिकार आणि लैंगिकतेवर भेदभावाला बंदी या तत्वांप्रमाणे संविधाना निर्मितीपासूनच स्त्रियांना मतदानाचा हक्क बहाल केलेला आहे. भारतीय संविधानातील तरतुदी संबंधित अधिकारांचे रक्षण, राष्ट्राची प्रतिष्ठा व अखंडता अबाधित राखणे तसेच हक्कांचे रक्षण करणे आणि भारतात लोकशाहीचा व लोकांचा आदर सुनिश्चित करतात. भारताचे संविधान हे जगातील सर्वात मोठे लिहीत संविधान असून ते जगातल्या मोठ्या सामाजिक दस्तावेजांपैकी एक आहे. </div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
भारताच्या संविधाचा एक भाग म्हणजे त्याची प्रस्तावना! प्रस्तावना ही कायद्याच्या दृष्टीने संविधानाचा भाग मानण्यात येत नसली, तरीही ही प्रस्तावना संविधानाची उद्दिष्ट्ये आणि संविधान निर्मात्यांचा दृष्टिकोन स्पष्ट करते. संविधानाच्या प्रस्तावनेचा मुक्त मराठी अनुवाद पुढील प्रमाणे आहे:<br />
" आम्ही भारताचे लोक, भारताचे एक सार्वभौम,<br />
समाजवादी धर्मनिरपेक्ष लोकशाही गणराज्य घडण्याचा<br />
व त्याच्या सर्व नागरीकांस :<br />
सामाजिक, आर्थिक व राजनैतिक न्याय:<br />
विचार, अभिव्यक्ती, विश्वास, श्रद्धा<br />
व उपासना यांचे स्वातंत्र्य:<br />
दर्जाची व संधीची समानता:<br />
निश्चितपणे प्राप्त करून देण्याचा<br />
आणि त्या सर्वांमध्ये व्यक्तीची प्रतिष्ठा<br />
व राष्ट्राची एकता आणि एकात्मता<br />
यांचे आश्वासन देणारी बंधुता<br />
प्रवर्धित करण्याचा संकल्पपूर्वक निर्धार करून:<br />
आमच्या संविधानसभेत<br />
आज दिनांक सव्वीस नोव्हेंबर, १९४९ रोजी<br />
याद्वारे हे संविधान अंगीकृत आणि अधिनियमित<br />
करून स्वत:प्रत अर्पण करत आहोत."<br />
<br />
सदरच्या प्रस्तावनेतून एक गोष्ट स्पष्ट होते की संविधानाचा गाभा हे "आम्ही लोक" म्हणजे देशाचे नागरिक आहेत आणि संविधान निर्मात्यांचा दृष्टीकोन हा कायद्यावर आधारलेली लोकशाही व नागरिकांच्या हिताचे रक्षण हा असल्याचेही स्पष्ट झाले आहे. १९४९ च्या नोव्हेंबर महिन्यात तयार झालेले संविधान हे २६ जानेवारी १९५० रोजी अमलात आले . </div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
यामुळेच २६ जानेवारी नुसताच सुट्टीचा दिवस नसून प्रजासत्ताक दिन म्हणून त्याला एक विशेष महत्व आहे. याच दिवशी आपले परिपूर्ण संविधान अंमलात आणले गेले. हा लेख लिहिण्याचा उद्देश हा वरवरची देशभक्ती किंवा देशाभिमान दाखविण्याचा नव्हे तर जगातील एका सर्वात मोठ्या संविधानाशी तोंडओळख करून देणे हा आहे. भारताच्या नटलेल्या विविधतेला कलात्मक आणि कौशल्यपूर्ण पध्धतीने एकत्र बांधणार्या व स्वातंत्र्याला नियमांची चौकट घालणाऱ्या एका सर्वात मोठ्या लिखित राज्यघटनेशी ओळख सोप्प्या भाषेत करून देण्याच्या उद्देशाने हा लेख लिहिलेला आहे. सुट्टीची मजा घेता घेता पुढच्या पिढीपर्यंत संविधानाचे महत्व आणि महानता पोहोचवावी या सामाजिक बांधिकलीमधून हा छोटासा प्रयत्न .<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
तळटीप : संविधानातील प्रत्येक परिशिष्ट, सूची हा स्वतंत्र लेखाचा विषय आहे. परंतु सदर लेखात संविधानाची मोघम माहिती सोप्या भाषेत करून देण्याचा प्रयत्न केलेला आहे.</div>
<div>
</div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-19660730278252060252017-10-11T01:31:00.000-07:002017-10-11T01:31:28.477-07:00सकाळ :<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white;">एक सकाळ सजलेली, नवी आशा ल्यालेली </span><br />
<div style="background-color: white;">
रवीकिरणात सजलेली, लख्ख प्रकाशात न्हालेली </div>
<div style="background-color: white;">
<br />
प्रेमाने तिने शिकवलेली, अंतर्मनात मग गवसलेली<br />
स्वछ विचार पेरणारी, अलगद शांत करणारी<br />
<br />
भीती, मरगळ चिंता सगळी, हळूच कवेत घेणारी<br />
प्रेम विश्वास उत्साहने, मनावर रुंजी घालणारी<br />
<br />
भाषेविणं जरी बोलणारी, तरी मनापर्यंत पोहोचणारी<br />
स्वछ विचार पेरणारी, जगण्याची ऊर्जा पुरवणारी. </div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-38359226769176274302017-09-11T00:22:00.003-07:002018-01-17T02:02:15.750-08:00शोध गोष्टीचा - भाग अखेरचा<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
मित्रांच्या कट्ट्यावर गोष्ट मिळते हा म्हणे तिचा अनुभव. मग काय हा पारीयाय सोप्पा होता. तिने जाहीर केलं की मला स्टोरी हवीये हटके पटापट विषय सांगा. मग काय मित्रांच्या अड्ड्याला एक विषय मिळाला. सनसनाटी खोज सारखी तू बडबडणार का? इथपासून "गोष्ट देता का कोणी गोष्ट" वगैरे पर्यंत खूप चर्चासत्र झाली.<br />
एका मैत्रिणीने तर सांगितलं की लिखाण ही कला आहे शोधून सापडत नाही तर गोष्ट प्रसवावी लागते, कोणतीही नवनिर्मिती होताना वेदना होतातच तेच लक्षण असत नवनिर्मितीच. म्हणजे कविता,गोष्ट होते, कलाकाराला कला शोधावी नाही लागत. आणि तुला शोधावी लागतेय म्हणजे तुझ्यातली कलाकार हरवलीय.<br />
हे ऐकून माझी गोष्ट मैत्रीण खूपच हळवी झाली, जणू तिच्या आयुष्याचा आता काहीच उपयोग नाही. तिच्या आयुष्यच म्हणे ध्येय हेच आहे की काहीतरी हटके शोधायचं आणि शॉर्ट फिल्म बनवायची वेगळ्या आणि हटके स्टोरी साठी ती मेहेनत पण खूप घेत होती. पण तिला हल्लीच कळलेल्या किंवा तिच्या मैत्रिणीने शिकवलेल्या तत्वज्ञानाप्रमाणे तिला गोष्ट शोधावी लागतेय म्हणजे तिच्यातली कला संपलीय.<br />
हे सांगताना ती रडत होती आणि मला मी हे ऐकून मी दात काढून हसल्याच मला आठवतंय. खूप चिडली माझ्यातली काल संपली हेच खर म्हणूनच सगळे टिंगल करतात माझी. मला आताही खूप हसायला येत होत (नशीब आम्ही फोन वर बोललो समोर असतो तर तिने माझी बत्तीशी घशात घातली असती) तर, मी माझं हसणं रोखून तिला समजावलं अस काही नसत ग. कला संपली वैगरे अतिच होतंय. मूर्ख आहे तुझी मैत्रिणी. तर म्हणे नाही संपलीच आहे, माझी स्वप्न, माझं ध्येय सगळंच संपलं आणि मग आता जगण्याला काही अर्थ नाहीच. ही अशी बडबड तिची जवळ जवळ आठवडाभर चाललेली तिला समजावताना नाकात दम आले आमच्या. पण ती आता डिप्रेशन मध्ये जाईल अशी भीती वाटायला लागली. मग तिच्या एका मित्राने शक्कल तो तिला म्हणाला कला संपली धरून चाल संपली. पण म्हणजे होती ना? आणि जी गोष्ट संपू शकते ती replenish होऊ शकते ना? त्यावरून तर तिने गोंधळ घातला कला काही स्टॊक नाहीये replenish करायला.<br />
गोष्टी खूपच हाता बाहेर जात होत्या, तस आम्ही ग्रुप वर तिला समजावलं राणी जर कला वस्तू नाहीये तर ती संपेल कशी आणि संपत असेल तर ती replenish करता येतेच. मग माझ्या लक्षात आलं की, ती आता आतून हललीये तिच्याशी वाद घालण्यात अर्थच नाहीये मग काय. तिची एक मैत्रीण आणि मी प्रयोग केला. त्याला आम्ही नाव दिल replenishing art/ creativity. आम्ही दोन दिवस तिला console केलं. आम्हाला सिरियसनेस कळलाय हे तिला पटवलं ती बिचारी आहे हे आम्हाला पटलंय असाही तिला विश्वास दिला.<br />
मग माझ्या वाचण्यात आलेल्या <span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif;">placebo<span style="font-size: x-large;"> </span></span>effect चा तिच्यावर प्रयोग करायचा ठरवलं आम्ही. तिच्या त्या मैत्रिणीने भरपूर चॉकलेट्स तिला गिफ्ट केली आणि सांगितलं creativity जागवण्याचा हमखास मार्ग म्हणजे चोकोलेट्स. काही टुकार आर्टिकल्स google करून तिला ती वेगवेगळ्या source कडून मिळतील अशी सोय केली. चॉकलेट्स संपतायत अस तिच्या आईकडून कळल्यावर मग प्रयोग नंबर २ सुरु झाला.<br />
मी आणि तिच्या एका मैत्रिणीने एक लेख लिहिला आणि त्या मैत्रिणीच्या एका मित्राच्या नावाने ग्रुप वर फॉरवर्ड केला. त्यात मानसिक संतुलन, स्थैर्य आणि ताकद परत मिळवण्याचे काही नुस्के होते. आणि अनुभव म्हणून एका चित्रकाराचं उदाहरण दिलेलं.<br />
<br />
एका चित्रकाराला खूप डिप्रेशन आलं होत कारण त्याने काढलेलं कोणतच चित्र त्याच्या मनास येत नव्हतं. माझ्यातली कला संपली आणि मला चित्रकार म्हणवून घ्यायचा अधिकार नाही म्हणून त्याने चित्र काढणंच बंद केलं. सारखा हाच विचार करून त्याच्या मनालाही पटल की चित्र काढणं आता काही त्याला जमणार नाही. त्याचा बायकोने खूप समजावयाचा प्रयत्न केला पण तो काही हातात ब्रश धरायला तयार नाही. मग त्याला एक मोठा संत भेटला त्याने त्याला सांगितलं की तू meditation कर, ब्रश रंग घेऊन बस आणि तुझा हा डिप्रेशन चा प्रवास रंगव. तुझ्या मनात जी भावना असेल तो रंग कॅनवास वर उमटव. सुरुवातीला त्याला तो वेडेपणा वाटला, पण त्याने तो प्रकार सुरु केला. काही दिवसात त्याच मन शांत झालं आणि कॅनव्हस वर नवरस उतरले होते रंगांच्या माध्यमातून.<br />
काही दिवसांनी तो चित्रकार त्या संतांकडे गेला त्याला ते चित्र दाखवलं आणि विचारलं हे कस झालं? माझी कला तर संपलेली. त्यावर त्या संताने जे सांगितलं ते खूप महत्वाचं होत. त्याने सांगितलंकी, " अरे वेड्या कला हृदयात असते ती कधी संपत नसते. मी तुला meditation करायला सांगितलं त्यामुळे काही क्षण तू त्या विचारातून मुक्त झालास आणि मग जे सुचेल ते काढ म्हटलं तुझ्यात कला आणि creativity देवानेच दिलीये. ती कशी कमी होईल? चुकतहोतं ते तू कलेची साधना नकरणं. स्वतःवरचा विश्वास हा कोणत्याही कलाकाराचा मोठा support असतो. देवाने दिलेली कला संपत नसते तर कमी पडत असतो तो विश्वास स्वतःवरचा, स्वतःच्या ताकदीवरचा आणि प्रयत्न कमी पडतात. हे खरंय की योग्य वेळ येईपर्यंत काहीच घडत नसतं पण ती वेळ कधी येणार हे आपल्यालामाहीत नसतं, म्हणून मग आपण आपले काम सातत्याने, प्रामाणिकपणे करत राहायचं आणि विश्वास ठेवायचा स्वतःवर आणि निसर्गावर मग ती वेळ येतेच आणि तुम्हाला हवे ते मिळतेच.<br />
<br />
मग आम्ही मेडिटेशन चे फायदे तिच्याशी discuss केले. वेगवेगळ्या प्रकारे तिला सुचेल ते उतरवं अस कानावर पडेल याची सोय केली. आणि मग महिन्याभाराच्या शांततेनंतर तिने अचानक फोन केला. विषय मिळाला. लिहायला सुरुवात केलीये. ग्रुप dissolve केलाय.<br />
<br />
हे वाचून कटकट संपली, गंगेत आमची घोडी न्हाली अस वाटलं आणि पुढच्याच क्षणी हा प्रवास संपल्याची जाणीव झाली. शोध गोष्टीचा हा एक प्रवास होता आणि तो संपला.रीझल्ट चांगला असेलच पण हा प्रवास संपल्याची रुखरुख लागली.<br />
<br />
भाग अखेरचा : धडा अजून एक<br />
<br />
स्वतःवरचा विश्वास कधीच कमी होऊ द्यायचा नाही. काळोखातही एक एक स्पेट पुढचं दिसतच आणि जेव्हा असा काळोख येतो तेव्हा खचून न जात एक एक स्टेप पुढे जायचं कारण devine time काय असेल आपल्याला माहीत नाही मग प्रयत्न करत राहायचं वेळ आली की हव ते मिळतच. निसर्गाकडे खूप आहे आणि निसर्ग ते द्यायला उत्सुक असतो आपण नम्रपणे मागितलं पाहिजे आणि वाट पहिली पाहिजे.<br />
तर आमच्या शोध प्रवासाची साठाउत्तराची कहाणी पाचाउत्तरी सुफळ संपूर्ण.<br />
(तिला तिची गोष्ट, मला माझं वाचन, छान मित्र मैत्रिणी, आणि सगळ्यांना काही ना काही धडे मिळून हा प्रवास सुफळ संपूर्ण )<br />
<br />
<div>
</div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<br /></div>
</div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-55569455284256288302017-09-11T00:02:00.001-07:002018-01-17T02:12:17.878-08:00शोध गोष्टीचा : भाग ५ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
गोष्टीचा शोध निरनिराळी वळण घेत होता. तर दोन आठवड्यांनी जेव्हा आमची ऍडमिन finally ग्रुप मध्ये परत ऍड झाली तेव्हा परत ग्रुप मध्ये जीव आला. परत एकदा ग्रुप ऍक्टिव्ह झाला. सुरु झाला परत शोध गोष्टीचा. मग पुढचे दोन आठवडे खूपच मनापासून चर्चा झाली. एक सुंदर माहितीचा कोष तयार झाला. विषय होता स्त्री भ्रूण हत्या. विविध विषयातील तज्ज्ञांनी भरलेल्या या ग्रुप मध्ये चर्चा सुरु झाली.एकीचं मत होत की शहरात असे चाळे दाखवून काय फायदा? ह्या गोष्टी मुंबईत होत नाहीत. त्यावर एका मित्राने एक पोस्ट केला. मुंबई आणि परीसरातील स्त्री भ्रुण हत्येच्या केसेस, त्यातील स्वयंसेवक (activists ) अशी संपूर्ण माहित्ती समोर ठेवली. मीही काही केसेस आणि PCPNDT कायदा आणि तरतुदी यांची माझ्या ज्ञानाप्रमाणे भर घातली. एका अनुभवी डॉक्टरने त्याच्या ओळखीत घडणाऱ्या काही गोष्टीवर प्रकाश टाकला. अश्या पेशंट्स ची मानसिकता एका counselor मैत्रिणीने उलगडण्याचा प्रयत्न केला.<br />
<br />
डॉक्टरी पेशाचा मांडलेला बाजार, लोकांची चुकीची वृत्ती, कोती मानसिकता या मध्ये भरडल्या जाणाऱ्या महीलांपासून ते दुसऱ्या एका मत्रिणीच्या घरी काम करणाऱ्या काकूंच्याभंडावून सोडणाऱ्या तत्वज्ञानापर्यंत सगळ्यावर चर्चा झाली. त्या काकूंनच म्हणणं अस होत की, " पोटचा गोळा कोणी मारून टाकत नाही पण २ मुलींच्या लग्नासाठी हुंडा जमा करताना नाकात दम येणारेत, आणि नाही झाला हुंडा जमा तर बिजवर, लुळा, मोठाड कशाही माणसाशी लगीन लावावं लागेल मग तिची रोज माझ्यासारखी अवस्था होणार. कधी काळचा गोरा रंग आणि रूप सुजलेल्या चेहऱ्यामुळे आणि नवर्याच्या संशयी स्वभावामुळे रोज पदर आड लपवावे लागेल आणि स्वतःहून फक्त ५-६ वर्षांनी लहान असलेल्या मुलीची आई व्हावं लागेल. तिच्या नवर्याच्या रूपात जर असाच नराधम मिळाला तर स्वतःची इज्जत वाचवणं कठीण त्यापरीस ती जन्माला न येताच मेलेली नाही का बरी?. माझ्या मैत्रिणीने तिला समजवायचा प्रयत्न केला तर म्हणे, "तक्रार कोणाकडे नोंदवायची? दुसरा पुरुष? वर्दीतील झाला तरी मळके कपडे बघून आमच्याशी वागायची पद्धत बदलते बाय". तिला समजावलं अग तुम्ही गप्प राहाता म्हणून तुमच्या धन्याच भागत तर म्हणे, "मग काय रोज भांडण करून मार खायचा? की आपल्या पोटची नसली म्हणून वयात आलेली मुलगी बाप नावाच्या पुरुषाच्या हातात सोडून जायचं पळून? वर म्हणे तुमच्यासारखी नाती नसतात बाय सगळी. आम्ही राहतो तिथे फक्त दोन प्रकार असतात बाई आणि बाप्या ! आणि प्रत्येक घरात एका बाईला सोसावं लागतंच तरच बाकीच्या पोरी सुरक्षित राहतात. असं उघड जीण देण्यापरीस मारलेलं काय वाईट?"<br />
<br />
यावर आमची खूप साधक बाधक चर्चा झाली (त्या हाती लागलेल्या ज्ञानाचा वापर उकृष्ट केला जातोय त्याबद्दल नंतर कधीतरी). तर ग्रुप मधील एकाने मांडलेल्या प्रस्तावाने आम्ही सगळे हुरळून गेलो की इतका गंभीर विषय विनोदातून पोचवून जागृती करायची.<br />
<br />
you tube वर सध्या गाजणाऱ्या मालिकांची चर्चा सुरु झाली आणि मग you tube वर तुझा चॅनल सुरु कर आणि तिथे एक एक सिरीज पोस्ट कर असा सल्ला गोष्ट मैत्रिणीला दिला. ह्या चर्चेत तिचा अमूल्य वाटा आहे हे वेगळं सांगायची गरज नाहीच. ही आयडिया आम्हालाच इतकी आवडली की वाटलं, गोष्टीचा शोध संपला. she started living happily ever after वैगरे लिहावं लागेलं आता.<br />
<br />
पण आमचा अंदाज सपशियल चुकला. कारण एक सुंदर सकाळी गोष्ट मैत्रीण (आमची admin ) ने एक पोस्ट टाकली. " एका सुंदर विषयाला सुरेख मांडण्याच्या कल्पनेसाठी सर्वांचे आभार. पण या ग्रुप चा उद्देश हा गोष्टीचा विषय शोधणे हा आहे आणि आता आपण परत त्याकडे वळूयात". प्रत्येकातील creativity ला सलाम.<br />
<br />
हे वाचून आम्हाला ग्रुप चा भविष्य परत खडतर असल्याची जाणीव झाली.<br />
म्हणजे परत ग्यानबा तुकाराम.<br />
<br /></div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-18283345887210434812017-06-17T02:22:00.002-07:002018-01-17T02:16:40.969-08:00शोध गोष्टीचा : भाग ४<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
आमचा गोष्टीचा शोध वेगवेगळ्या विषयांना हात घालत होता. तर आता वेळ होती पौगंडावस्थेतील मुलांची. तर आयुष्याच्या सर्वात सुंदर वळणावर नेणारा हा प्रवास आम्ही परत अनुभवाला youth म्हणजे अगदी १६-१७ वर्षांचे होऊन विचार केला हा सगळ्यात सुंदर टप्पा होता आमच्या गोष्टीच्या शोधाचा.<br />
<br />
तर पुनश्च कॉलेजात गेलो म्हणजे virtually हा. मुद्दा खूप छान होता कॉलेजातील पाहिलं प्रेम किंवा आकर्षण! मग काय जो तो उठसूट वर्णन करत सुटला. त्या ग्रुप मध्ये जे ओळखीचे होते त्यांनी ती सध्या काय करते चा एक प्रयोग पण केला. प्रत्येक जण विशेषतः मूले आपले अनुभव सांगत होती. तिला कस पाहिलं, कसा नंबर मिळवला, खर्चाला पैसे कसे जमवले, कस पटवलं किंवा कसे सपशेयल तोंडावर आपटले. सगळं वाचून मज्जा येत होती. मग एक मुलगी खूप भडकली मुलींना तेव्हा कसा वाटत असेल याच अगदीच अचूक वर्णन केलं तिने. मला तीच कौतुकच वाटलं कस बाई जमत याना मनातल्या प्रत्येक भावनेला, आंदोलनाला वाट करून द्यायला? मला तेव्हाही नाही जमल आणि आत्ताही नाही. असो.<br />
<br />
मग एक गम्मत झाली एका मुलाने खूप बारकाईने एका मुलीच वर्णन केलं, एक सुकलेल्या गुलाबाच फुल पाठवलं आणि एक पिवळसर कागदाचा फोटो पाठवला त्यावर लिहिलं होत,"मला सिनेमे पाहायला आवडत नाहीत, कवी कल्पना सुचत नाहीत, काव्य कळायला पण थोडा वेळ लागतो, तुझ्यावर कविता लिहावी इतकी माझी कुवत नाही, तुझ्या गुणांचं आणि सौंदर्याचं वर्णन करता येईल इतके कोणत्याच भाषेत शब्द नाहीत. पण तुझ्या भावना मला कळतात, तुझी तगमग, धडपड मला समजते. हो म्हणालीस तर तुझ्याबरोबर म्हणशील ते सिनेमे पाहीन फक्त काव्यात्मक romance ची अपेक्षा ठेऊ नकोस, जितका आणि जसा जमेल तितका तुला support करेन तुझी प्रत्येक शॉर्ट फिल्मसुंदर व्हावी म्हणून प्रार्थना कारेन".<br />
<br />
त्या खाली एक नोट : तेव्हा बोललो असतो तर माझा आज बदलला असता. पण रोज डे ला तुझ्या हातातल्या फुलात डोलणार एक लालगुलाब पाहिला आणि नाही सांगता आलं तुला. आज रहावल नाही म्हणून सांगितलं. मला माहितेय तुझ्या आयुष्यात झालेली उलथा पालथ, भारावून घेतलेले निर्णय, सगळं काही सोडून तुझं जनजागृती आणि शॉर्ट फिल्म्स नावाचा श्वास कोणासाठी तरी सोडायला निघालेलं वेड धाडस आणि नंतर ज्याच्यासाठी केला अट्टाहास त्याने सोडलेली साथ अगदी त्यानंतर आलेली वादळं सुद्धा. पण तू मला त्या सकट आजही तितकीच आवडतेस.<br />
<br />
हे वाचून त्यावरून एकाच हलकल्लोळ उठला. कोणी त्याला हा फोरम वापरला म्हणून दूषण देत होत, कोणी हिमतीची दाद देत होत, कोणी त्याला romantic म्हणत होत तर कोणी भित्रा!<br />
मग कोणीतरी पटकन पोस्ट केली,. कॉलेजच्या शेवटच्या दिवशीपासून आजपर्यंतचा प्रवास काय कमी फिल्मी आहे का तुझा? उगीच आपलं स्टोरी स्टोरी करत फिरतेय. हो जा सुरू.<br />
या सगळ्यात माझी गोष्ट मैत्रीण मात्र गप्प होती बहुतेक आठवत होती तिचा ८ वर्षाचा संघर्ष! आमच्या ग्रुप ऍडमिनने यानंतर जवळ जवळ २ आठवडे ग्रुप सोडला.<br />
ती पुन्हा तो प्रवास रंगवेल इतकी ताकद निदान अत्ता तिच्यात नव्हती.<br />
हा पण तिच्या गोष्टीतल्या होरोचा विचार तिने करायला काही हरकत नव्हती. </div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-5928384844131028692017-06-09T05:01:00.002-07:002018-01-17T02:20:04.171-08:00शोध गोष्टीचा : भाग ३ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
technology चा उपयोग कोणाला कसा होईल माहित नाही पण या शोध मोहिमेकरता एक whatsapp ग्रुप सुरु केला तिने "in search of story "असं नंतर नामकरण करण्यातआलं त्याचं . तर याच ग्रुप वर एका मित्राने पोस्ट केलेली की लहानपानाची धम्माल, खेळ, मस्ती यावर काहीतरी बनाव तू (तो तिचा शाळेचा मित्र होता म्हणे) तर ठिक्कर, लपाछुपी, मामाच पात्र हरवलं ते अगदी आव मीना ... पर्यंत सगळ्याच्या चर्चारंगल्या त्या थांबवायला हिने पोस्ट केलान<br />
स्टोरी मैत्रीण "please stop such discussions dont spam the group"<br />
मैत्रीण २ : its already spam darling. अरे करुदेत ना बडबड तुला काहीतरी सुचेल काहीतरी क्लीक होईल यातून काय सांगावं.<br />
स्टोरी मैत्रीण : नाही अश्या असंबद्ध बडबडीतून काहीच साध्य होणार नाही. आणि आता मला तुम्ही चिडवताय. तुम्हाला माझी तडफड दिसत नाहीए का?<br />
मित्र १: रीलॅक्स यार मस्ती करत होतो. तुझ्यावर नाही हसते कोणी प्रयत्न करतोय तुला मदत करायचा पण यामुळे आनंद मिळतोय खूप हसतोय आम्ही गेले काही दिवस<br />
मित्र २: ए आता जर कोणी फालतुगिरी केली तर ग्रुप मधून काढून टाकू.<br />
मित्र ५,४, १ :- आता हास बघू काय लहान मुलांसारखी रडते?<br />
मैत्रीण २ : अरे सॉरी. पण I am loving this group<br />
स्टोरी मैत्रिणी : ठीक आहे. हरकत नाही मला कळतंय तुम्हाला वैताग येत असेल पण तुम्ही रिझल्ट पाहाल तेव्हा समजेल तुम्हाला. आता कामाला लागा आणि काही सुचलं तर नक्की पोस्ट करा.<br />
मी: on lighter note guys. मी सांगू का एक गोष्ट?<br />
स्टोरी मैत्रिणी : कसली गोष्ट?<br />
मी: "कापूसकोंड्याची?" लोल हाहाहाहाहा<br />
गोष्ट मैत्रिण: angry faces<br />
मित्र ४: हाहाहा हिला रिमूव्ह करा रे ग्रुप मधून.<br />
मी : रिमूव्ह करा काय म्हणतोस कापूस कोंड्याची गोष्ट सांगू?<br />
few members :laughing f aces<br />
मी; laughing faces काय टाकताय कापूस कोंड्याची गोष्ट सांगू?<br />
<br />
५ मिनिटे कापूसकोंड्याने धम्माल केली आणि गोष्ट मैत्रिण पण हसायला लागली. तिने तर कापूसकोंड्या इतका एन्जॉय केला की काही वेळ तरी तिच्या मेंदूने फक्त हास्य अनुभवलं असेल. नाहीतर तिच्या मेंदूच सध्या तेच झालय काही ऐकलं, पाहिलं की एकाच प्रश्न "गोष्ट मिळाली?"<br />
<br />
भाग ३ : धडा ३<br />
मित्र मैत्रिणी हा आयुष्यातला अविभाज्य घटक असतो आणि खळखळून हसण्यासारखं दुसरं औषध नसत. हसणं आणि हसवणं यासारखं दुसरं समाधान नाही. निखळ हास्यात एक जादू असते.<br />
<br />
गोष्ट ऐकायची ये का कोणाला? सांगू? कापूसकोंड्याची? </div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-15880902324866915172017-06-09T03:03:00.003-07:002018-01-17T02:26:45.195-08:00शोध गोष्टीचा भाग २<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
तर या शोध मोहिमेत माझ्या मैत्रिणीने जिला आपण गोष्ट मैत्रीण म्हणतोय तिने एका काकांबद्दल सांगितलं. तर ते काका एका गोव्हरमेंट ऑफिस मध्ये कामाला होते. स्वछन्दी माणूस अत्यंत दिलदार आणि आयुष्याचा उपभोग घेणारा. ९ ते ५ काम झालं की घराच्या बागेत काम करणारा, बायकोला रविवारी फक्कड चहा करून देणारा, क्रिकेट म्हणजे धर्म आणि सचिन तेंडुलकर म्हणजे देव असल्यासारखा क्रिकेट पाहणारा आणि किशोर कुमार रक्तात भिनलेला. ऑफिसात फायलींचे गड्डे च्या गड्डे वाळवीच्या गतीने खाऊन टाकायचा पण कॉम्प्युटर ही काळाची गरज हे नाकारणारा. आम्ही निवृत्त होईस्तोवर काही तुमचा संगणक सरकारी दफ्तरात येत नाही आणि तो शिकायची गरज तुमच्या सारखी नव्या पिढीला जी मुळातच आळशी आणि स्मरणशक्तीची कमी आहे त्यांना आहे. आऊटकी पर्यंत परवचा पाठ आमचा आम्हाला काय गरज नाही त्या संगणकाची.<br />
<br />
तर असा हा अवलिया आयुष्याचा पुरेपूर उपभोग घेणारा आणि सतत आनंदी वावरणारा. निवृत्तीला दोन वर्ष राहिली आणि मन लावून काम केलेलं आजाराचं कारण देऊन कधी सुट्टी घेतली नाही आणि इंडियाचा क्रिकेट सामना असताना कधी कामावर गेला नाही. असा माणूस अलीकडे बऱ्याचदा घरी असतो. सुट्ट्या संपवत असेल म्हणून सुरुवातीला कोणी लक्षदिलं नाही पण चिडचिड वाढली, ऑफिसातून मेमो आला, आदळ आपट सुरु झाली, आवारातली तुळस वैकुंठाला गेली तरी माणूस काही पाण्याचा थेंब घालेन तेव्हा माझ्या मैत्रिणीने जिला ते मुलगी मानतात तिने त्यांना विचारलं. खूप टाळाटाळ गेली पण मग कळलं की गाडी संगणकाशी अडतेय आणि गडी पहिल्याच बोल वर आऊट झालाय. इतकं काही कठीण नाही हो काकाअसं म्हणत काकांना संगणकाचा श्री गणेशाकरायला लावला. पण काका काही हात लावेनात.शॉक बसेल या भीतीने काका हात लावत नव्हते हे कळल्यावर आम्ही दोघी खूप हसलो.<br />
<br />
ती पुढे सांगत होती, काकांच्या ८० वर्षाच्या आई म्हणाल्या अरे काळाप्रमाणे बदलावच लागत. मी नाही का नऊवार सोडून पाचवारी लुगड्यात आले आणि आता गाऊन पण घालते. बदल हाच काय तो अटळ असतो रे बाबा. आधीच हे जाणून वागला असतास तर आत्ताचा मनस्ताप टळला असता. पण काही हरकत नाही याचेही काही फायदे असतील. भीड चेपली की सहज जमेल, त्याची गोडी लागली की त्यातही रमेल मन. पण जुनेर घेऊन बसलास तर मात्र नवीन काहीच कळणार नाही आणि मनस्ताप टळणार नाही. काळाप्रमाणे डोळे उघडे ठेऊन चालावं म्हणजे आपण मागे पडत नाही आणि जुनाट होत नाही.<br />
<br />
मी उत्साहाने विचारलं, "सो? काळाबरोबर बदल ही theme का?" तर म्हणाली, "इतक्या पटकन कळलं तुला? हे तर who moved my cheese मधेही आहे हो ना?" मी म्हटलं, "हो". मग म्हणे, "तर मग नाही दम नाही या theme मध्ये" काहीतरी नवीन हवं स्वतःचं. थोडक्यात काय तर शोध सुरूच.<br />
<br />
आहे का तुमच्याकडे एखादी गोष्ट?<br />
जी कमी करेल माझे कष्ट?<br />
<br />
भाग २: धडा २:<br />
खरंच आजीने who moved my cheese चा गाभा सोप्पा करून सांगितला. :<br />
१: old beliefs do not led you new cheese<br />
2:noticing small changes early helps you to adapt bigger changes which are to come<br />
3: move with cheese<br />
4: <span style="background-color: white; color: #2b2b2b; font-family: "pt sans"; font-size: 16px;">When you move beyond fear, you feel free</span><br />
<br /></div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-68793360964604070322017-06-09T01:53:00.003-07:002018-01-17T02:44:03.351-08:00शोध गोष्टीचा : भाग १<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
माझी एक मैत्रीण खूप दिवस तिच्या शॉर्ट फिल्म साठी एक गोष्ट शोधतेय. तिला काहीतरी हटके स्टोरी हवीये म्हणे. जो भेटेल जिकडे जाईल तिथे ती तिची गोष्ट.. नव्हे नव्हे स्टोरी शोधण्यात मग्न होते. मित्रांबरोबर कट्ट्यावर काही love stories वर चर्चा झाल्या, झोपडपट्टीत जाऊन भारतातील गरीबी वैगरे पाहून झाली, एका सैनिक मित्राच्या आईशी गप्पा झाल्या, थोरा मोठ्यांची आत्मचरीत्र पालथी घालुन झाली, अगदी तर अगदी इंग्रजीत मनुस्मृती सुद्धा वाचून झाली. गीता बायबल कुराण यांच्या contains (तिचा शब्द) वर तज्ज्ञांशी चर्चा झाल्या पण पठ्ठीला तिची गोष्ट काही सापडत नव्हती.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
मग तिने एक whatsapp ग्रुप बनवला गोष्ट शोधण्यासाठी. त्यात आऊच्या काऊलाही जागा मिळालीये. हा तर तिला मराठी ब्लॉग्स वाचायचा छंद लागलाय सध्या आणि म्हणून तिची आणि आमची मातृभाषा तिला सोपी करून समजावण्याची जबाबदारी अस्मादिकांनवर मैत्रीचे ऋण म्हणून आली. तिच्या निमित्ताने परत वाचन सुरु झालं हा एकच काय तो फायदा बाकी सगळा त्रास. सुरुवातीला आम्ही तिला उत्सहाने साथ दिली. मग मात्र तो जाच वाटायला लागला. आम्ही सगळे प्रयत्न करून थकलो पण तिला काही तिची गोष्ट सापडेना. हातातला प्रत्येक कागद, भेटणारी प्रत्येक व्यक्ती या सगळ्याकडे ती फक्त मला माझी "स्टोरी" मिळेल या आशेवर बघते. परवा whatsApp group वर तिने झपुर्झा चा अर्थ विचारला. मी सांगितला तर लिहिते;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
स्टोरी मैत्रीण : " nope word is sexy but not the meaning need to search something else"</div>
<div style="text-align: justify;">
यावर माझा मित्र खूप भडकला आणि तिला म्हणाला;</div>
<div style="text-align: justify;">
मित्र १ : चुलीत गेली तुझी शोधमोहीम. जगण्यातला अर्थ विसरलीयेस. वर्तमानात जग, तू स्टोरीच्या मागे धावणं बंद कर आणि तुझी तू जग, जरा मेंदूला आराम दे. मिळणाऱ्या नव्या अनुभवांना cherish कर.</div>
<div style="text-align: justify;">
मैत्रीण २: lol हिच्या नादात आपण सगळेच फिलॉसॉफिकल आणि काव्यात्मक बोलायला लागलोय.</div>
<div style="text-align: justify;">
मित्र १: बघ मग तुझी गोष्ट तुला मिळेल. आम्ही आहोतच पण असा ध्यास घेऊ नकोस ग.</div>
<div style="text-align: justify;">
मित्र ५: relax dear things will happen when they are suppose to happen. its all divine time relax and breath.</div>
<div style="text-align: justify;">
स्टोरी मैत्रीण : आईला म्हणजे i am in a state of झपुर्झा</div>
<div style="text-align: justify;">
मित्र २ , मैत्रीण ३ आणि मित्र ४ :- angry faces,</div>
<div style="text-align: justify;">
मी : नाही ग याला झपाटलेला म्हणतात</div>
<div style="text-align: justify;">
ALL :- laughing symbol LOL LOL</div>
<div style="text-align: justify;">
स्टोरी मैत्रीण : surprise face</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
तिला तिची गोष्ट नाही मिळाली अजून पण मला माझा टॉपिक मिळालाय. तिच्या गोष्टीच्या शोधात मला मिळालेले विषय आणि गोष्टी यांचा हा भाग :१</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
तिच्या वेडेपणावर हसताना मला मिळालेली किंवा समजलेली गोष्ट म्हणजे. प्रत्येक गोष्ट घडायला वेळ यावी लागते. आपल्याला हवं म्हणून काहीच घडत नाही. मग अश्या वेळी panic न होता विश्वास ठेवायचा आणि एक दिवस प्रत्येकाला आपली "गोष्ट" सापडतेच. : भाग १: धडा १: </div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-15897949445241053372017-06-07T02:41:00.000-07:002018-01-17T02:31:21.104-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
परवा एक आजोबा सांगत होते की आज कालच्या लहान मुलांमध्ये माणुसकी नाही. एक बाप मुलगा रस्त्याने जात होते तेव्हा एक आंधळा माणूस रास्ता ओलांडण्यासाठी उभा होता, तर मुलाच्या वडीलांनी म्हणे त्या माणसाला रास्ता ओलांडायला मदत केली. वडील परत आले तर मुलगा चिडला आणि म्हणाला, "डॅड तू का गेलास? माझी २ मिनिटे कमी झाली ना ? माझा वेळ होता ना? मग तू माझ्यावेळातली २ मिनिटे दुसऱ्याला का दिलीस?"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
या संभाषणावरून त्या आजोबानी निष्कर्ष काढला की नवीन पिढीत लहान मुलांमध्ये माणुसकी नाही. खरंच प्रसंग ऐकून असं वाटेलपण कोणालाही. मीही ऐकून घेतलं आजोबाना बोलून दिल, पण मग मला हे तितकस पटल नाही. त्यांना मी बोलले नाही, पण विचार करण्यासारखी गोष्ट आहे. मुलगा म्हणाला तुझा हा वेळ माझ्यासाठी होता त्यातली दोन मिनिटे कमी झाली. आज काल अती बिझी work schedule मुळे मुलांना आई -वडील वेळ देऊ शकत नाहीत. आपल्या पिढीला आई वडिलांचा मुबलक प्रमाणात मिळायचा तेव्हा मुलांसाठी वेळ राखीव ठेवायची गरज नसायची. कामाच्या appointments मध्ये मुलांचा वेळ असा काही राखून ठेवण्याची गरज नव्हती पण आज काल अपरीहार्य असलेल्या कामाच्या तणावामुळे, प्रचंड गतिमान जीवनामुळे किंवा मग पैश्याच्या अति गरजेमुळे पालकांना हा असा राखीव वेळ मुलांसाठी ठेवावा लागतो. एकुलती एक मुलं आणि व्यस्त असलेले आई वडील यांमुळे मुलांना एकटे पणाची जाणीव खात राहते. आई वडिलांनाही बरेचदा मनावर दगड ठेऊन उंबरा ओलांडावा लागतो. मग ते अव्यक्त प्रेम limited वेळात तरी व्यक्त व्हावं आणि मुलांना थोडातरी वेळ मिळावा म्हणून असा वेळ हल्ली राखून ठेवला जात असावा. मुलांना त्यांच्यासाठीच्या वेळात सगळी माया absorb करायची असते. तेव्हढ्या वेळात त्यांना त्यांच्या सगळ्यात जवळची माणस त्याच्याबरोबरचा अनुभव साठवायचा असतो कदाचित पुढील appointment (वेळ ) पर्यंत .</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
राखून ठेवलेल्या कमी वेळातली २ मिनिटे वडिलांनी घालवली माझा बाबा दुसरी गोष्ट करत राहिला इतकच त्या निरागस जीवाला कळलं असणार त्यातली सामाजिक जाणीव पोहोचण्याइतकं त्या मुलाचं वय नक्कीच नाही.</div>
<div style="text-align: justify;">
असा विचार डोक्यात आला. वाटलं "हल्लीच्या पिढीत माणूसकीच नाही हो" असं नसतं लगेच. एका घटनेला अनेक कंगोरे असू शकतात म्हणून लगेच हल्लीची पिढीचं "अशी स्वार्थी" अश्या निष्कर्षाप्रती पोहोचणं तितकस योग्य नाही असा मलावाटतं . </div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-64882459727441336792017-05-19T02:52:00.001-07:002018-06-28T00:46:13.907-07:00 local trains and philosophy <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h4 style="text-align: left;">
</h4>
<div style="text-align: justify;">
खूप अस्वस्थ होते मी सकाळ पासून. एक एक दिवस खरंच उजाडतो की एकही गोष्ट मनासारखी होत नाही. उठायला उशीर मग सगळं भराभर उरकाव तर मिस्कर लावला आणि लाईट गेले. धावत पळत स्टेशन वर पोचले तर ट्रेन डोळ्यासमोरून सुटली. मिळेलत्या ट्रेन मध्ये स्वतःला कोंबून घेत ई-मेल चेक केला. तर काय क्लायंट चा रिप्लाय "there was no attachment with mail kindly resend it" स्वतःचा किंवा जिला हा मेल करायला सांगितलं तिचा गळादाबावा असं वाटायला लागलं, कारण सकाळ पासूनची धावपळ व्यर्थ होती. आता draft पोहोचलाच नाही म्हणजे मीटिंग मध्ये काहीच अर्थ नव्हता आणि किमान घाटकोपर पर्यंत ट्रेन मधून उतरायला मिळण्याचा संबंधच नव्हता. एका वाईट दिवसाची सुरुवात झाली, ह्याची मला खात्री पटत होती कारण तेव्हढ्यातच माझ्या फोन ने बॅटरी लो चा सिग्नल दिला. दिवसाच्या सुरुवातीला फोन बंद पडण्याच्या मार्गावर होता आणि क्लायंट फोन वर फोन करत होता. त्या गच्च भरलेल्या ट्रेन मध्ये आणि गाजरे, खाण्याचे पदार्थ, perfumes आणि घाम यातून एक किळसवाणा गंध माझं मन अजूनच अस्वस्थ करत होता. त्यात ट्रेन मुंब्य्राला थांबली म्हणजे मी गडबडीत स्लो ट्रेन पकडली होती.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
नवऱ्याचा फोन आला असं वाटलं त्याला सांगून टाकावं, मग म्हटलं काही गरज नाही, परत म्हणेल घाई घाई असते तुझी सगळी, त्यामुळे हे गोंधळ उडतात आणि मला तेव्हा तत्वज्ञान ऐकायची अजिबात इच्छा नव्हती. मग बॅटरी लो आहे असं सांगून फोन कट करून टाकला, आता अजून एक तास मला त्या गच्चं भरलेल्या ट्रेन मध्ये काढायचाय हे लक्षात घेऊन शेवटी मी सीट विचारली आणि अहो आश्चर्यम मला चक्क नाहूर सीट मिळाली त्यात ती मुलगी ठाणे गेल्यावर लगेच उठली वाह. त्यातल्या त्यात म्हणजे बसायला जागा मिळाली, तस मग जरा डोकं शांत झालं. उगाच ओंगळवाणा वाटणारा तो ट्रेन चा डब्बा जरा सुसह्य आणि सवयीचा वाटू लागला. माझ्या समोरच एक चिमुरडी हातात पाटी घेऊन बसली होती, त्या पाटीने माझं लक्ष वेधून घेतलं. मला खूप कुतूहल वाटलं. म्हणजे टॅब आणि i-pad च्या जमान्यात मुलीच्या हातात पाटी? मला आश्चर्यच वाटलं.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
माझ्याजवळची cadbury दिली की लहान मुल एकदम friendly होतात हे मला माहित होत आणि तसचं झालं. त्या चिमुरडीला नाव विचारलं तर तिने पाटीवर मोत्यासारख्या अक्षरात "आशा" (name changed) अस लिहून दाखवलं. मला मज्जाच वाटली मग तिच्या आईशी गप्पा झाल्या तेव्हा तिने सांगितलं की त्या दोघी आशा च्या ट्रीटमेंट साठी जात होत्या कारण आशाला बोलता येत नाही. मोबाईल आणि टॅब त्यांना परवडत नाही म्हणून मग तिच्या आईने पाटीची शक्कल लढवली. ४ मुलात वेगळी वाटली की, आई तिला समजावते की तुझी पाटी डिस्चार्ज होत नाही आणि म्हणून तुला ती बाजूला ठेवायची गरज नाही.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"ऐकते का हो ही अस सांगून?" हा आपसूक प्रश्न मी विचारला तशी त्या म्हणाल्या," नाही ऐकत कधी कधी! पण परीयाय नाही हे समजून मग वापरते पाटीच. मोबाईल पेक्षा मला स्वतःला पटी आवडते परवडत नाही हे एकच कारण नाही. तर, ती पुसली की कोरी होते.आशाच्या ट्रीटमेंट मध्ये प्रत्येक अपयशानंतर मनाची पाटी पण अशीच कोरी करावी लागते आम्हाला आणि मग नवी उमेद त्या कोर्यापाटीवर मनातलं चित्र उमटण्याची. जेव्हा यशाच्या जवळ जाऊन काही उपाय फेल झाला अस समजतं तेव्हा मी हिच्याबरोबर बसून ह्या पाटीवर खूप रेषा मारते आणि मग पुसून टाकते जणू एक अभद्र दिवस पुसून टाकला मी आणि नवीन उमेद येते मला या पाटीमुळे!हीच उमेद तिला मिळावी म्हणून मग ही पाटी! अजून लहान आहे हे समजण्याची मानसिकता नाही तिची पण समजेल तेव्हा ह्या पाटीसाठी आभार मानेल ती माझे." बाजूच्या बाईने मधेच त्यांना परेल येईल आता अशी आठवण करून दिली, तशी त्या मायलेकी उठल्या मला टाटा करून आणि सीट खाली करून.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ऐकून मी सुन्न झाले. वाटलं खरंच सकाळचे ३ तास मनासारखे नाही गेले तर आपण दिवसालाच वाईट ठरवून टाकलं. अस करून कस चालेल? ते तीन तास पुसून टाकले तर दिवस झक्कास जाईल. पण जमेल का आपल्याला हे? कारण हे सगळं बोलायला ठीक असत पण करायला?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
तेव्हढ्यात मला माझी जुनी मैत्रीण भेटली ट्रेन मध्ये. म्हणजे गर्दी कमी झाल्याने दिसली आणि तिच्याकडे चक्क पॉवर बँक होती. क्लायंट ला मेल मिळाल्याचं कॉन्फर्मेशन माझा फोने चालू होता क्षणीच मला दिसलं. एकूण दिवस रुळावर आला होता किंवा माझं डोकं, विचार रुळावर, ताळ्यावर आले होते. किंवा मग दिवस better होऊ शकतो या पॉसिटीव्ह विचाराने करामत केली होती. एकुणात माझ्या निगेटिव्ह विचारांची पाटी कोरी होऊन त्यावर डे प्लांनिंग पूर्ववत सुरु झालं होत.काही का असेना माझ रुटीन मी ठरवल्या प्रमाणे सुरु झालं.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
local trains and philosophy </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
... रेश्मा आपटे </div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5756250206808513588.post-30442992216390090642017-04-26T00:32:00.003-07:002018-01-17T03:22:31.165-08:00नातं<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
उधाणलेला समुद्र अथांग पसरलेला, एकटाच तो किती वेळ मरीन ड्राइव्ह च्या कट्ट्यावर बसलेला. म्हणजे कट्टा तसा गजबजलेला नेहमी सारखा उत्सहाने फुललेला, प्रेमी युगुलांच्या प्रेमाने मोहरलेला, तुटलेल्या हृदयासाठी हळहळणारा,मैत्रीच्या आनंदात हसणारा, म्हाताऱ्याच्या डोळ्यात रडणारा. सगळ्याच भावना धीरगंभीरपणे स्वतःत सामावणारा. पण तो मात्र एकटाच आज तो उसळणार्या लाटांबरोबर फुलत नव्हता, फुटणाऱ्या लाटेत खळाळून हसत नव्हता. मावळतीच्या सूर्यबिंबाकडे टक लावून बघत, मी सूर्यालाही डोळ्यात सामावू शकतो असंही म्हणत नव्हता. खूप खूप बोलणारा स्वतः बरोबर तिलाही खुलवणारा तो काहीच बोलत नव्हता. जणू आज मावळतीकडे झुकलेल लाल सूर्यबिंब त्याला सांगत होत " प्रकाशाला डोळ्यात साठवण माणसाच्या हातात नाही " </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
समुद्र खवळलेला तस त्याच मनही! बेसूर शांततेचा भंग करत त्याच्या हातावर हात ठेवत शेवटी ती बोलली, "काहीच नाही का बोलणारेस?" तिच्या मऊ हातांच्या स्पर्शाने तो विजेचा झटका बसावा तसा भानावर आला. त्याच्या डोळ्यांत साठलेला समुद्र लपवत एक खोटं हसू ओठांवर चिकटवून म्हणाला, "बोल ना?".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ती : "तू बोल, नेहमीसारखं उत्साहाने भरलेलं ! जिवंत. मला खूप मोकळं वाटतंय अरे, ह्या आधी वाटलं नव्हतं तेव्हढ. तुला आज सुचत नाहीये एखादी कविता, चारोळी? ." तो काहीच बोलू शकला नाही फक्त तिच्याकडे पाहत बसला. फक्त "सॉरी" इतकच बोलला. तशी ती रागावली "स्वतः वर प्रेम करायला शिकवलंस म्हणून sorry ? मलाही भावना आहेत याची जाणीव करून दिलीस म्हणून sorry ? "ती बोलत राहिली ...</div>
<div style="text-align: justify;">
तो : " नाही ग माझ्यामुळे तुझ्या आयुष्यातलं प्रेम हरवलं म्हणून."</div>
<div style="text-align: justify;">
तिने त्याला विचारलं "प्रेम म्हणजे काय रे?" तिच्या प्रत्येक problem च solution असणारा, तिचा जीन आज नि:शब्द होता. काही सेकंदांच्या शांतते नंतर ती म्हणाली ह्या फुटणाऱ्या लाटा खूप काही सांगतात त्यांचे तुषार किती हवे हवेसे वाटतात. तुषार ह्या नावाने काही क्षण हळवी झाली. डोळ्यातून मुक्त वाहिली. त्याला खात्री पटत चालली होती की, आपण ह्या निरागस मुलीला खूप अस्वस्थ, एकटं करून टाकलाय. तिचा हात धरून आयुष्य काढायची कधीच स्वप्न पहिली नाही, तिलाही दाखवली नाही. कोणाचा हात धरून जगण्यापेक्षा स्वतः च्या पायावर उभं राहून त्याच्या साथीने जग असाच सांगत होतो. पण या नादात तिच्या प्रेमापासून तुषार पासून वेगळं करण्याचं पातक त्याला सहन होत नव्हतं. तेव्हढ्यात ती त्याचा हात पकडून म्हणाली "श्रद्धांजली वाहूयात?" तो खुळ्यासारखं बघात राहिला तिच्याकडे काहीच अर्थबोध न झाल्यासारखा. अस्पष्ट पुटपुटला,"श्रद्धांजली? कोणाला? " तिने त्याला डोळे बंद करायला लावले आणि २ मिनिट नि:शब्द गेली मग जसे त्याने डोळे बंद केले तसे तिच्या सांगण्यावरून ते उघडले यंत्रवत.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
कॉफी? हसत तिने त्याला विचारलं? तसा मात्र तो उसळला तिचा हात पकडत त्याने तिला विचारलं, " काय चाललय तुझं? तू वेडी झालीयेस का? कोणाला श्रद्धांजली? भडाभडा बोल तुझ्या अगम्य असण्याचा त्रास होतो मला, आज गूढ वागणं नाही झेपते मला तुझं. आपण तुषार शी बोलूया का? त्याला आपलं नातं उमगलं नाहीये समजावूया त्याला मी बोलतो हवं तर , अग .. "</div>
<div style="text-align: justify;">
त्याला तोडत ती उठली नेहमीच मधाळ हसून म्हटली "तू तर माणूस झालास रे असहाय्य माणूस .. तुझ्या भाषेत सांगायचं तर ' डोक्यात मणभर negativity घेऊन त्या लाटे सारखा तुझ्या self pity चा फुगा फुगलंय need to empty your mind, detox it ".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
तो:" तू काहीही बोलून मला guilt देऊच शकत नाहीस कारण मुळात मी काही चूक केलेलच नाहीये. मी तुला खोटी स्वप्न कधीच दाखवली नव्हती, मी तुला तुझ्या तुषार पासून कधीच तोडलं नाहीये. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ती हसायला लागली खळखळून तुला guilt नको म्हणून चुकीचं असतानाही तू माझं आणि तुषार च नातं साधायचा प्रयत्न करणार? जिथून आणलास तिथेच नेऊन सोडणार? का भीती वाटते commitment मागेन तुझ्याकडे याची ? "</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
तो: नाही ग अस नाही. पण तू एकटी ..</div>
<div style="text-align: justify;">
ती: एकटी ? अरे राजा तू मला जगायला शिकवलयस you actually made me revisit myself and i am not going to leave it because " love myself". तू विचारायचास ना स्वतःवर प्रेम नसेल तर दुसऱ्याला काय प्रेम देणार? एक वर्षांपूर्वी तू मला असे खूप प्रश्न विचारलेस. तेव्हा भंडावून गेले मी. तुला भेटूच नाही अस वाटायचं. माझ्या शांत आयुष्यात तू वादळ निर्माण करत होतास. पण व्यसन लागल्यासारखे भेटत गेलो आपण एकमेकांना. तुझ्याबरोबर घालवलेली काही मिनिट पण मला ऊर्जा देऊन जायची! जगण्याची ऊर्जा!. तुला आठवत एकदा तू मला तुझी एक कविता वाचून दाखवलीस आणि विचारलंस कशी आहे? मी म्हटलं 'अगम्य' तेव्हा हसून म्हणालेलास आज पहिल्यांदा मनापासून बोललीस. मी त्या अगम्य ओळीच्या प्रेमात पडले. मी तुषार शी बोलेन हे सांगायच्या आधी मी तुला विचारलेलं आपण एकमेकांचे कोण आहोत? तू म्हटलं "काही नात्यांना नावं नसतात, ना ती समजावता येतात ती फक्त समजून घ्यायची असतात. मैत्री, प्रेम यात अडकणार नातं नाहीये आपलं", आणि आणि मगाशी म्हणालास तुषार ला समजावूयात आपलं नातं! तुला तरी समजलंय का रे ते? मगाशी आपण जी श्रद्धांजली वाहिली ती माझ्या चुकीच्या व्यक्तिमत्वाला जे कस कोण जाणे कधी कोण जाणे पण मला घट्ट चिकटलं. तू भेटल्यावर पुन्हा एकदा मी नव्याने विचार करायला शिकले. जिवंत असणं आणि प्रेम करतो त्या माणसाबरोबर फरफटणं हे आयुष्य नाही, तर माझं जगणं म्हणजे माझं मन, माझ्या भावना, स्वाभिमान, आवडी हे सगळं आहे याची मला नव्याने जाणीव झाली. मी माझ्यासाठी हसायला शिकले आणि भोवतालचं जग जणू काही खुलत गेलं. आनंदात जगणं मग फारच सोपं वाटू लागलं. माझ्या शब्दाला काय भावनांनाही किंमत नाही पासून ते मी नोकरी करून स्वतःला आणि माझ्या मुलीला एकटी पोसू शकते पर्यंत निर्णय घेणं हा प्रवास मी फक्त एका वर्षात पार केला.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
तुषारचा हात सोडताना माझा हात थरथरला नाही आणि म्हणूनच तो माझा हात झटकू शकला नाही.</div>
<div style="text-align: justify;">
मी माझ्या team leader ने दिलेली ऑफर संधी म्हणून स्विकारलीये. मी ४ महिन्यांसाठी चीन ला चाललेय. अर्थातच चिनू ला घेऊन हेच सांगायला आलेले आज.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
मला माहितेय आपण फोन नंबर किंवा मेल एक्सचेंज करणार नाही कधीच हे आपलं ठरलाय. जाण्याचा निर्णय घेतला तेव्हा वाटलं कशी जागें तुला भेटल्या शिवाय मग जाणवलं की, तू माझ्याबरोबर असशील कायम तू दिलेल्या confidence मधून!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
कॉफी मात्र आजही राहिली पण जर मी आल्यावर परत भेटलोच तर तेव्हा माझ्या success ची कॉफी नक्की घेऊ. मनात guilt ठेऊ नकोस. तू मला स्वप्न दाखवलीस पण चुकीची नाही. तुझ्या शब्दात सांगते बघ समजतंय का ? " मन, विचार आणि डोकं स्वच्छ असल की नातं निरागस आणि निर्मळ रहातं त्याच ओझं होत नाही. तिचे श्वास गालाला लागेपर्यंत ती जवळ अली आणि कुजबुजली "take care my dear motivational speaker"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
सूर्य मावळला होता. ती निघून गेली तो तिच्याकडे पाहत बसला.</div>
<div style="text-align: justify;">
कदाचित त्यांचं नातं तिला उमगलं होत आणि तो मात्र खूप बुकं वाचून कोरडा होता.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Reshma Aptehttp://www.blogger.com/profile/15125345884060795976noreply@blogger.com1