बीन नावाच नात

देता आल तितक नेहमीच तू दिलस
भरल्या डोळ्यात हसू सुद्धा पेरलस

निराशेत आशा, काळोखात वात
एकटेपणात दिलीस निरंतर साथ

मलम झालास ठणकणाऱ्या जखमेवर
वाहतं केलस पाणी पुन्हा एकवार

कोमेजल्या भावांना घालून अलवार फुंकर
करून गेलास साऱ्या  जाणीवांवर शिंपण

जागवलीस स्वप्न उघड्या डोळ्यांत
आणि रोमांच शरीराच्या कणाकणांत

क्षणही दिलास एक निसटता, मोहाचा
जपलेलं संचित बेभान उधळण्याचा

सारं सारं देत मनाचा घेतलास ठाव
पण नाही दिलस कधी या ..

' बीन नावाच्या नात्याला "नाव" '…


                              रेश्मा आपटे

निरोपाचा क्षण

बागडली दिसभर, कौतुकात न्हाली 

साज शृंगारात, ही नवरी  सजली 

आला निरोपाचा क्षण, दाटे  गहिवर 

निसटले काही हातून, वाटे क्षणभर 

मिठीत आईच्या, मुसुमुसती डोळे

बाबांच्या प्रेमाने, मन गलबले 

स्वप्न नवे आज, खुणावते जरी 

बावरते मन, पाऊल अडते दारी  

तितक्यात येई खंबीर, खांद्यावर हात  

जागवी विश्वास, पाणावल्या डोळ्यांत

त्याच्या सवे आज, चाले सासुराची वाट   

जपून मनात,  बंध नाळेचे अतूट 



                                      … रेश्मा आपटे

पुन्हा पुन्हा तू समोर यावे, अन पुन:पुन्हा मी गप्प व्हावे 

 बोलता बोलता शब्द सरावे, तुझ्याकडे मी पहात रहावे, 

पाहता पाहता मी हरवावे,  लाजून मग हळूच हसावे... 

शब्द कुठले कसे निवडावे, मनात ते कितीदा घोकावे, 

हळुवार मग तू जवळ यावे, कटाक्षात एका जिंकून घ्यावे...  

गुज मनीचे नजरेत झुरावे, स्पर्शात तुझ्या ते त्रिवार हरवावे, 

पुन्हा पुन्हा तू समोर यावे, अन पुन:पुन्हा मी गप्प व्हावे...