अनोखी ( भाग ६ )

तिच्या अंगावरले सिगारेट्स चे डाग, पट्यांचे वळ आणि तिचे निबर डोळे स्वत:च खूप बोलके होते.नवरा कसला तो हैवानच! माणूस म्हणायच्याही लायकीचा नव्हता तो! पण त्याचा संसार तिने मेहेनतीने आणि  नेटाने केला. ३ मुलं तिला पण मोठ्याचे नि तिचे सूरच कधी जुळले नाहीत हेच खरं! दोघे एक-मेकांना कधी उमगलेच नाहीत. हे ऐकून त्याचं काळीज हलल. मग त्यानं ठरवलं, शेवटचे काही महिने तर महिने पण तिला सुखात ठेवायचे. तिने जिवंतपणी भोगलेल्या मरण यातानांवर मरणाच्या दारात का होईना पण फुंकर घालायची याच एका निष्ठेने आणि जिद्दीने त्याने हे पाउल उचलले. ती जाणार!! त्याला जास्तीच एकटा करून जाणार हे निश्चित होतेच ते स्विकारून!!आणि त्या आयुष्यभराच्या दुख:साठी स्वत:हून तयार होऊन त्याने तिच्या सकट त्याच्या घराचा उंबरा ओलांडला. त्या उंबर्याच्या आत तीच सुख होतं, आणि ज्या क्षणी ती तो ओलांडेल त्या क्षणी त्याच नरक्प्राय आयुष्य सुरु होणार होतं.

काही महिने म्हणता म्हणता त्या उंबर्या आतल्या सुखाने किंवा त्याच्या सहवासाने किंवा तिच्या इच्छा शक्तीने किंवा त्यांची दुख: बघून स्वत:च रडू न आवरू शकणार्या नियतीने त्याना चक्क ३ वर्ष दिली एकत्र एक-मेकांबरोबर!! ,.. आणि मग कालचा काळा दिवस!!! नकोसा ... त्याची हिम्मत तोडणारा! ती जगायला हवीही होती आणि तिची वेदना संपवायला फक्त मृत्यूच उपाय होता म्हणून ती सुटायलाही हवी होती.विचित्र कात्रीत फसलेला तो फटफटीत डोळ्यांनी त्या बंद काचेच्या दाराआड जीवाच्या आकांताने श्वास घेणार्या तिला 'मेहेसुस' करण्याचा मूकपणे प्रयत्न करत होता. आणि त्याला तिचे बोल आठवले: "माझ्या प्रेताला अग्नी माझा मोठा देणार नाही आणि माझी तिरडी शशीच बांधेल" हे शब्द त्याच काळीज चिरत गेले... असह्य कळ गेली त्याच्या डोक्यापासून पायापर्यंत हृदय जाळत!!

तेव्हढ्यात तिचा भाऊ, मुलं, शशी, तिची आई सुमी सगळेच पाठोपाठ पोहोचले. डॉक्टरांनी निर्णय घ्या म्हणताच सगळेच अडखळले. तोही उभा होता भेदरलेल्या कोकरासाराखा!! तिची आई पुढे झाली त्याच्या गालावरून हात फिरवत,"खूप केलास बेटा तीच खूप केलंस पैश्याने आणि कष्टाने!!आता जाऊदेत तिला नको असं अडकवून ठेवूस..." मानेवर मणा-माणाचं ओझं असल्यासाख वाटलं त्याला कष्टाने मानेनेच संमती देतं तो खाली बसला. ती जिद्दी होतीच पण खूप हट्टी, हेकट, चिडचिडी, तुसडी,झाली होती.. पण त्याची काळजी घेणारी, पुन्हा एकदा त्याच्या जगण्याला दिशा देणारी, परत नव्याने स्वप्न पहायला लावणारी, खूप असह्य वेदना सोसून, अशक्त शरीराला जपून, वेदनेने विव्हळून सुध्धा जगण सुंदर आहे.. तुझ्या साथीने तर खूपच सुंदर आहे!! म्हणणारी, कोणत्याही औषधाशिवाय फक्त इच्छाशक्तीवर १ च्या जागी ३ वर्ष जगणारी !!! ICU च्या काचेच्या आत आत्ताही मृत्यूला झुंजवणारी "ती" खरच "अनोखी" आहे नाही "होती." .............

आहे आणि होती ची अस्पष्ट रेषा पार करून त्याची अनोखी त्याच्या समोर त्याच्या परवानगीने मुक्त झाली. ......

                                                                                                           

                                                                                                  ...   रेश्मा आपटे